Մեր զրուցակիցն է ՌԱՀՀԿ տնօրեն, քաղաքագետ Մանվել Սարգսյանը
Պարոն Սարգսյան, Դոնեցկի երկնքում Boeing 777-ի պայթյունը և դրան հաջորդած սենսացիոն բացահայտումները հնարավո՞ր է աշխարհքաղաքական լուրջ փոփոխությունների պատճառ դառնան:
Հայաստանում շատ են խոսում լիդերի բացակայությունից, որ եթե լիդեր լինի, լավ կլինի և այլն, բայց երբ անցնում ենք Ռուսաստանին, բոլորն ասում են՝ մինչև երկիրը Պուտինից չազատվի, ոչինչ չի ստացվի: Մարդկանց թվում է, որ լիդերը կոնստրուկտիվ բան է, բայց երբ լիդերը գալիս է, նրանք տեսնում են, որ լիդերից պետք է ազատվել, լիդերը դեստրուկտիվ բան է: Ոչ ոք չգիտի՝ ով ում գլխին ինչ է սարքում: Պարզ չի՞, որ Պուտինի գլխին սարքել են, Պուտինին պե՞տք էր այս պահին ինքնաթիռ խփել, ինչի՞ համար: Ուրեմն սարքել են գլխին, բայց ինչպե՞ս… Հիմա Լավրովն ասում է, որ երևի պատահական է եղել: Մենք գիտենք, որ Ուկրաինայի տարածքում պատերազմում են, բայց ով է պատերազմում, ում դեմ է պատերազմում, ինչ են անում, իրենք էլ չգիտեն: Պաշտոնապես Կրեմլը հայտարարում է, թե դա մեզ պետք չէ, մեզ ներքաշել են: Թե ով է ներքաշել, չի ասվում: Այս բարդությունը բերում է նրան, որ կորցնում են իրենց ազդեցությունը: Չես հասկանում՝ ինչպես կարող է պատահել, որ 3-4 կիսագրագետ տղաներ հափշտակած զենք վերցնեն ու ինչ-որ բան թելադրեն: Նման բան չի լինում: Խաղարկվում է, անիմաստ զոհվում են մարդիկ, ինչո՞ւ, որովհետև աշխարհում լրիվ այլ խնդիրներ են լուծվում: Մենք տեսնում ենք այդ փոփոխությունը: Եվ սխալ է պատկերացումը, թե սա սառը պատերազմ է: Սառը պատերազմն ավարտվելուց է հենց այս գործընթացները սկսվել: Սառը պատերազմը կայուն ժամանակաշրջան էր, երբ կանոններ կային, և բոլորը ենթարկվում էին այդ կանոններին: Երբ դա վերացավ, սկսվեցին փոփոխությունները, որը նույնպես կարելի է պատերազմ կոչել: Հիմա տեսնում ենք ինչ զենքեր կան, դրանց միայն կես տոկոսը կիրառում ես՝ զանգվածային զոհեր են լինում: Պատկերացրեք՝ ինչ կլինի, եթե այդ բանակների բոլոր զենքերը կիրառվեն, բոլորն իրար կոչնչացնեն, մարդ չի մնա, դրա համար ոչ ոք չի գնում նման քայլերի: Զինում են ինչ-որ մարդկանց՝ Սիրիայում, Իրաքում, Ուկրաինայում ու նրանց միջոցով հարցեր լուծում: Բանակները հազվադեպ են խառնվում դրանց:
Հիմա շատ հետաքրքիր ու ճիշտ վերլուծություններ կան, բայց երբեք փոփոխությունների դարում ոչ ոք ճիշտ չի կարող ընկալել դրանք, որովհետև այստեղ հիմնական պատճառները բոլորը գիտեն՝ աշխարհի եղած իրավական ու քաղաքական կառավարման ձևերը չեն համապատասխանում տեխնոլոգիական տնտեսական զարգացմանը: Բայց թե այդ փոփոխություններն ինչպես են արտացոլվում յուրաքանչյուր երկրի ու ժողովրդի վրա, նման բաները ոչ ոք չի կարող իմանալ: Ռուսաստանը շատ գիտի՞, թե ինչու է սկսել զենք տալ իր թշնամի Ադրբեջանին: Ադրբեջանը ՌԴ-ի առաջին թշնամիներից մեկն է, բայց զինում է: Հարցնում ես՝ ինչու եք զինում, ասում է՝ առևտուր ենք անում:
Արգենտինայում Սերժ Սարգսյանը հայտարարեց, որ հայ ժողովուրդն անհանգստացած է Մոսկվայի կողմից Ադրբեջանին զինելու հարցով: Սա սոսկ հայտարարությո՞ւն էր, չկա՞ այստեղ քաղաքական ենթատեքստ՝ աշխարհում այլ անվտանգության երաշխավորներ, այլ հովանավորներ փնտրելու առումով:
Իհարկե կա: Յուրաքանչյուր խելոք մարդ պիտի մտածի. Եթե դիմացդ գազան են պատրաստում, քո ձեռքերն էլ բռնում են ու ասում՝ մենք քո եղբայրն ենք, դու հանգիստ նստի, ու զինում մյուսին, դու ի՞նչ պիտի անես: Պիտի մտածես, և հիմա նոր-նոր սկսել են մտածել: Աբսուրդ է, երբ հայտարարում ես, որ այս երկիրը ապահովում է իմ անվտանգությունը, նա էլ վերցնում ու զինում է քո ոխերիմ թշնամուն: Երբ հարցնում ես, թե ինչու ես այդպես անում, պատասխանում է՝ լավ եմ անում, առևտուր եմ անում: Էլ իմաստը ո՞րն է այդ երկրի հետ հարաբերություններ պահելու: Չէ՞ որ դու հարաբերություններդ կանոնավորում ես, համաձայնագրերի ես բերում, որ ես այս-այս բաները չեմ անելու: Ինքն էլ ստորագրում է այդ համաձայնագրերը, հետո ասում՝ քո ինչ գործն է, ինչ ուզում անում եմ: Սա շատ լուրջ խնդիր է: Այս պայմաններում ի՞նչ պիտի անես. պիտի գոնե հրաժարվես այն պարտադրանքներից, որը դու ստանձնել ես: Պիտի ասես, քանի որ դու չես կատարում քո պարտականությունները, ես էլ ստիպված եմ այսպես վարվել: Ինչո՞ւ պիտի Իրանի սահմանը փակես, եթե այդ երկիրն առաջարկում է համագործակցություն, միասնական կացությունը պահպանելու մոտեցում: Ինչու դու դա չես անում, ռուսը քեզ բռնելու է ի՞նչ անի, արդեն բռնել սպանում է: Հիմա նոր-նոր սկսել են մտածել այդ մասին: Իսկ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունն էլ ընդամենը սիմպտոմ է, բայց թե ինչ են անելու, ես չգիտեմ:
Ինչո՞ւ նման հայտարարություն անելու համար Սերժ Սարգսյանը պիտի հասներ Արգենտինա, այն դեպքում, երբ երկար ժամանակ Հայաստանում հնչում էր այդ մտահոգությունը: Կամ ինչո՞ւ այդքան ուշացումով եղավ հայտարարությունը:
Գնացել այդ երկրների հետ է խոսել, քանի որ նրանք ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդի անդամ են: Զուր չէ, որ Սերժ Սարգսյանը գնացել ու այնտեղ է խոսել այդ մասին: Գուցե նրանց ասել է այդ հարցը բարձրացրեք Անվտանգության խորհրդում: Սա նշանակում է, որ շատ ավելի խորը այդ երկրների ղեկավարների հետ է խոսել այդ հարցի շուրջ:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով http://www.lragir.am/index/arm/0/interview/view/102008
