Ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանը Ֆեյսբուքի իր էջում գրել է․
«Առավոտյան կարդացի, որ Վայոց ձորում բանակի սպային ծեծելով մահվան դուռը հասցրածի խափանման միջոցը փոխել են՝ կալանքից ազատել են: Չգիտեմ ինչ է սա՝ մարդասիրությու՞ն, թե՞ կողմնակալություն: Մարդասիրության հիմքում զոհին, ոչ թե հանցագործին պաշտպանելն է:
Հասարակությունը չի տեղեկացվել, թե քննությունն ինչ է պարզել: Եվ, որքան հասկանում եմ, ըստ էության էլ դեռ պարզ չի, զոհը դեռ չի էլ կարողացել ցուցմունք տալ: Սա շարունակությու՞նն է վերջին տարվա ընթացքում աղմկահարույց գործերի՝ բռնել – խափանման միջոցը փոխել- երկրից բացայակելու արգելանքը վերացնել – մարդը գնա- միջազգային հետախուզում հայտարարել 5 քայլանի օրնաչափության:
Մարդու վտանգավորության մակարդակը պարզվե՞լ է, գրավո՞վ է ազատվել, արդյո՞ք այս կարգի գրավները «տնտեսական ֆունկցիա» ունեն՝ բյուջե են հոսում, թե՞ սա նախնական ինդուլգենցիա է առկա և պոտենցիալ հանցագործների համար՝ գործողությունների ընթացքի արահետը լավ տրորված է, մեխանիզմն անխափան աշխատում է: Գուցե նաև փողեր ու կապե՞ր են աշխատում՝ նոր մարդիկ, նոր ցանցեր:
Իսկ սոցիալական և ֆիզիկական զոհերը թող շարունակեն վարչական դռների մոտ մաշվել կորցրած բնակարանների, կորցրած ունեցվածքի, կորցրած առողջության, կորցրած ժամանակի, կորցրած հնարավորությունների և հուսալքության բեռով: Որևէ մեկը կարո՞ղ է ներկայացնել այս կարգի արդարադատության արդյունավետությունը»:
