«Ալան-թալանի» թեման. Արամ Աբրահամյան

Դուք չե՞ք զարմանա, եթե որեւէ երկրի խորհրդարանում կառավարության ծրագրի քննարկման ժամանակ որեւէ ընդդիմադիր վեր կենա եւ ասի. «Ախ, ինչ հրաշալի ծրագիր է, ես երկու ձեռքով կողմ եմ քվեարկելու այդ ծրագրին, որովհետեւ այն  հաստատուն քայլերով մեր երկիրը տանում է դեպի բարեկեցություն»: Գուցե որեւէ տոտալիտար երկրում նշանակովի «ընդդիմությունը» նման ելույթներ ունենա, բայց այնտեղ, որտեղ կա որոշակի քաղաքական գործընթաց, դա պարզապես հնարավոր չէ: Հայաստանում նման բան 22 տարի չի եղել եւ հուսով եմ՝ երբեք չի լինելու: Կառավարության ծրագրի քննարկման մեր եւ քաղաքակիրթ երկրներում ընդունված ձեւերի տարբերությունից մեկն այն է, որ այնտեղ քաղաքական միավորները, որոնք խորհրդարանում են հայտնվել  արդար ընտրությունների արդյունքում, ներկայացնում են հասարակության այս կամ այն սեգմենտները եւ, հետեւաբար, ելույթներ են ունենում ու քվեարկում են այս կամ այն արժեքային համակարգից ելնելով: Ասենք, ազատականները ցանկանում են իջեցնել հարկերը, սոցիալիստները՝ բարձրացնել  (Ֆրանսիայում՝ այն աստիճանի, որ սկսվել է գործարարների «արտագաղթը»), ազգայնականները կոչ են անում խստացնել էմիգրացիոն օրենսդրությունը, իսկ «կանաչները»՝ արգելել պոլիէթիլենե տոպրակները: Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/05/22/246165/