![Հայկական նոր տարին ֆրանսիացիների համար՝ աշխարհում սենց համով բաներ կա՞ն. «Ալամեզոն» Բլոգ](https://medialab.am/wp-content/uploads/2017/01/7216.jpg)
Հայկական նոր տարին ֆրանսիացիների համար՝ աշխարհում սենց համով բաներ կա՞ն. «Ալամեզոն» Բլոգ
Մամայի հետ երկար բանակցություններից հետո եկանք ընդհանուր հայտարարի.
Մամայի հետ երկար բանակցություններից հետո եկանք ընդհանուր հայտարարի.
Ռոսական` «делу время потехе час»ը հիրավի Եվրոպայի համար է ասված: Սուրբ Ծննդյան դեկտեմբերի 24֊ի երեկոյան և 25֊ը, Ամանորի 31 ի երեկոյան և հունվարի 1֊ն, այս օրերն են ոչ աշխատանքային էստեղ` Ֆրանսիայում։
Հասնել Էլզաս և չփորձել սա հանցագործություն է ընկերներ :)) Բայց այնքան համով է, որ կարելի է մինչեւ Էլզաս գալն էլ պատրաստել ու փորձել։
Այս օրերին իսկապես տխրեցնում է այն հոգեբանական կատակլիզմը, որը տիրում է Հայաստանում ընկերներիս ու բարեկամներիս մոտ. լավ ինչքան ենք մենք սենց շարունակելո՞ւ:
Մի քանի տարի առաջ, երբ առաջին կաթոլիկ Ամանորն էինք նշելու միասին, սկեսուրս տուն մտավ մի քանի տոպրակ ալյուր, նուշ, պնդուկ և այլ մթերքներ գնած։
Ֆրանսիայից և քաղաքականությունից հեռու մարդիկ դժվար էս ծյոծյայի անունը լսած լինեն (Marine Le Pen), իրենով չեն հետաքրքրվում ոչ էլ տեղացի էմիգրանտները, իչպես կասեր ռուսը` a зря:
Երբ Հայաստանում էի, չէի սիրում Նոր տարվա եռուզեռը, մի տեսակ արհեստական էր ինձ թվում տոնական «պարտադիր» սեղանը , նվերները, որ շատ հաճախ գտնում էինք ես և եղբայրս ` Ամանորից առաջ: Ավելի մեծ տարիքում էլ ավելի ատելի դարձավ ( աղջիկները կհասկանան ) 60 հատ «իդեալական» բլինչիկի շերտ, 5 կգ «Օլիվյե» աղցան կտրատել, բուդ, հավ , այսքանը կրել, կրել, կրել, բերել տուն...
Տարիներ առաջ, երբ դեռ Հայաստանում էի, կարդացել էի նմանատիպ խանութի մասին, որը Շվեյցարիայի լեռնային գյուղերից մեկում էր գտնվում: Այդ ժամանակ ինձ համար դա ֆանտաստիկայի ժանրից էր, հավատս չէր գալիս, որ նման բան կարող է լինել։
2012 թվականին, երբ դեռ ամեն շաբաթ հաճախում էի էմիգրանտների գործերով զբաղվող բյուրո, ծանոթացա մի անհավանական լուսավոր զույգի` Աննայի և Հայկի հետ:
Ֆրանսիայում եղած ժամանակ երբեք չէի օգտվել ֆաստֆուդից, նախ բավականին թանկ էր, իսկ ես խնայում էի ամեն մի ցենտը, եւ հետո էլ, գրեթե բան չէի հասկանում առաջարկվող տեսականուց: Իսկ եթե խոսենք արեւելյան խոհանոցների առաջարկների մասին, ընդհանրապես կարելի է ասել՝ բան չեմ հասկանում:
2014 թվականին, երբ քաղաքապետարանում մեր ամուսնության համար մի քանի օր էին առաջարկել, ամուսինս` Ժորդանը անմիջապես ընտրել էր դեկտեմբերի 6-ը: Եկավ տուն ասեց, զարմացա.
Ձմեռը Էլզասում թեև հիմնականում առանց ձյուն է անցնում, բայց անհանգիստ, սառը քամին ամենուր է : Տատս կասեր՝ «ցուրտը մտնում է ոսկորներս»: Չես ուզում ոչինչ անես, ձագուկիդ գրկես ու նստես քո տաքուկ տանը, սպասես մինչև ամառը գա: Հաղթահարելով ամբողջ ատելությունս ձմեռվա հանդեպ դուրս եկա տանից` հաց գնելու:
Խուճապ և վախ ամենուր, բոլորը պահում են իրենց երեխաներին, որպեսզի այս աղետը իրենց դուռ չթակի ... Երեկ սկեսուրիս հետ հայկական կայքերի լուրերն էի կարդում. լիքը բան բացահայտեցինք. Պարզվում է էստեղ հատուկ ցուցակներ կան, ըստ որի երեխաներին հերթագրում են, որ ծնողների ձեռքից առնեն, այնուհետև դասակարգում են և վաճառում ըստ օրգանների:
Սկեսրայրս մեքենա էր պատրաստվում գնել և ամուսնուս` Ժորդանի հետ միասին գնացել էին մեքենաների վաճառքի կետ Կրոնենբուրգ` գործարքը կնքելու։
Կարծես այդ «երբեք»-ի անեծքն է քեզ նստեցնում ինքնաթիռ ու հազարավոր կիլոմետրեր տանում հեռու , հեռու էն հարազատ վայրերից , որտեղ ծնվել ես ու փորձել արմատ գցել, իսկ մարդը ծառ չի․․․