Սուրբ ծնունդը Ֆրանսիայում եւ Հայաստանում. երկու իրականություն. «Ալամեզոն» Բլոգ

Սուրբ ծնունդը  Ֆրանսիայում եւ  Հայաստանում.  երկու իրականություն. «Ալամեզոն» Բլոգ
Սուրբ ծնունդը Ֆրանսիայում եւ Հայաստանում. երկու իրականություն. «Ալամեզոն» Բլոգ

Այս օրերին իսկապես տխրեցնում է այն հոգեբանական կատակլիզմը, որը տիրում է Հայաստանում ընկերներիս ու բարեկամներիս մոտ. լավ ինչքան ենք մենք սենց շարունակելո՞ւ:

Ես կհասկանայի եթե մենք լինեինք հարուստ պետություն, օրինակ ինչպես Ֆրանսիան, որտեղ ամեն ինչ մատչելի է հատկապես Ամանորի շեմին: Բայց չէ ընկերներ, մենք Հայաստանն ենք, որտեղ վարկով Նոր Տարի անելը այլև անեկդոտ չէ, այլ ելք:

Իսկ մինչ այդ ինչպե՞ս է անցնում Ամանորը Ֆրանսիայում. Դեկտեմբերի 24 ի երեկոյան ընտանեկան ընթրիք` պարզ, հասարակ, թերևս միակ շքեղությունը` գեղեցիկ ձևավորված տոնական սեղանը (առանց որևէ ուտեստի), փոխանակվում ենք նվերներով` փոքրիկ, մեծ, հասարակ, սրտին մոտ, բայց ոչ երբեք «բոբմբոներկա»:

Մտերմիկ զրույց, տարվա ամփոփում, ոչ մեկ չի ստիպում քեզ ուտել, առավել ևս ստիպված չես տնետուն ընկնել, որպեսզի քեզանից չնեղանան:

Իսկ հենց Ամանորը` դեկտեմբերի 25 ին օրը անցկացնում ենք բարեկամների հետ, կրկին շատ թեթև ուտեստներ, կարևորը ուտելը չի, այլ շփումը:

Փոքրիկներին նվերներ, մեծերն էլ վայելում են սիրելիների հետ երեկոն:

Այսքանն է Ամանորը  Եվրոպայում, և ամեն անգամ այս աննկարագրելի գեղեցիկ օրը ապրելով, իսկապես ցավում եմ իմ ընկերների համար, ում համար Ամանորը  հոգս է, արհեստական հոգս, որը բացարձակ կապ չունի  ավանդույթի, տոնի և երջանիկ լինելու հետ, որովհետև երջանկությունը սեղանի վրայի կարմիր և սև խավիարով չի չափվում, ոչ էլ հարևանի նախանձ հայացքով` ձեր սեղանին նայելիս:

Լավատես եմ, օրը կգա և Ամանորի իսկական  շունչը կվերադառնա հայկական ընտանիք:

Ձեր՝ Ռոզա Սարգսյան Ֆենդեր

MediaLab Blog