Քաղաքագետ Ստեփան Սաֆարյանը Ֆեյսբուք սոցիալական ցանցում գրել է․
Եւս մեկ անգամ ՌԴ դեսպանին ՀՀ ԱԳՆ հրավիրելու մասին, քանի որ ոմանք խտրականություն են տեսել, թե ինչո՞ւ է ԱԳՆ-ը այդպես վարվել միայն ՌԴ դեսպանի հետ:
Նախկին նախագահների, պետական ու քաղաքական գործիչներին, անգամ քաղաքական հետապնդման ենթարկվող անձանց հետ օտարերկրյա դիվանագիտական կորպուսի ներկայացուցիչների՝ դեսպանների ու դեսպանատների աշխատակիցների հանդիպումները նորմալ պրակտիկա են ամբողջ աշխարհում: Ոչ մի կրիմինալ բան չկա: Այդպես վարվել ու վարվում են Հայաստանում հավատարմագրված դիվանագետները ու այլ երկրներում հավատարմագրված մեր դիվանագետները: Սակայն, Ռոբերտ Քոչարյանի հետ ՌԴ դեսպանի հանդիպումը ամենևին այդ շարքում չէր: Այն թվացյալ է այդպիսին:
Ռոբերտ Քոչարյանը քաղաքական հետապնդվող ու քաղաքական հալածյալ չէ: Դա ինքնահռչակվող ստատուս չէ, որպեսզի Քոչարյանն ասի ես քաղբանտարկյալ եմ ու բոլորը ճանաչեն այդ ստատուսը: ՀՀ-ում հավատարմագրված դեսպանատները ուշի ուշով ու ամենայն մանրամասնությամբ հետևում են այդ գործին ու լավ գիտեն, որ քրեական գործի 80 հատորների ավելի քան 800 ցուցմունքները հորինված չեն: Քոչարյանի փաստաբաններից և ոչ մեկ կասկածի տակ չի դրել այդ 800 վկաներից որևէ մեկի տված ցուցմունքը կամ դրա արժանահավատությունը: Նրանց ամբողջ զրույցը վերաբերել ու վերաբերում է նրան, թե Քոչարյանը որպես նախագահ բացարձակ անձեռնմխելի է, ամեն ինչ կարող էր իրեն թույլ տալ ու պատասխանատվության չենթարկվել դրա համար: Մի փաստարկ, որի վրա բոլորը ծիծաղում են: Սակայն, կրկնում եմ, ոչ մեկ կասկածի տակ չի դրել, որ նրա դեմ ցուցմունքներ են կորզվել կամ ապացույցներ կեղծվել… Չկա նման բան:
Քոչարյանին քրեական հետապնդման գործում Ռուսաստանը քանի անգամ բաց տեքստով է աջակցություն հայտնել, ինչի իրավունքը չուներ ու իսկապես դա եղել է միջամտություն Հայաստանի ներքին գործերին: Բավական է հիշել ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովի հրապարակային մուննաթը, թե Նիկոլ Փաշինյանը իշխանության գալիս պարտավորվել է չհետապնդել նախկիններին, ինչը որևէ կերպ չի տեղավորվում իրավական պետության մասին ՀՀ սահմանադրության ամրագրման մեջ։
Հավելած՝ ՌԴ նախագահի դեմոնստարտիվ շնորհավորանքները Ռ.Քոչարյանին: Չհաշված ՌԴ պետական խորհրդականի աստիճան ստացած Մեդոստ Կոլերովի մուննաթը, թե Նիկոլ Փաշինյանը մերժել է կատարել Ռ.Քոչարյանին ազատ թողնելու Վ.Պուտինի խնդրանքը… Դրան էլ հավելած այն, որ ՌԴ դեսպանի հանդիպման մասին հաղորդագրությունն էլ այդպես ներկայացվեց ու մատուցվեց: Հետո իհարկե կռուտիտ-պարզաբանում եղավ, բայց փաստ է, որ ՌԴ շարունակում է բացահայտ ցույց տալ, որ Ռ. Քոչարյանը գտնվում է իրենց խնամակալության ներքո ու «անձեռնամխելի և անհետապնդելի» է…. Չթվարկենք նախկին Պաշտպանության նախարար Միքայել Հարությունյանին, մարտի 1-ի քննչական խմբի ղեկավար Վահագ Հարությունյանին, Միհրան Պողոսյանին Հայաստանին չհանձնելու ու նրանց էլ «անհետապնդելի ու անձեռնամխելի դարձնելու» բացահայտ փաստերը: Այս ամենը հստակ ցույց է տալիս, թե որքան տարբեր ու արտառոց է է ՌԴ դեսպանի ու Ռ.Քոչարյանի հանդիպման փաստը որևէ օտարկերկրյա դեսպանի ու որևէ հասարակական, պետական գործիչի կամ ձեռներեցի հանդիպումից…. Հետևաբար, միանշանակ էր, որ ՌԴ դեսպանը պետք է հրավիրվեր ՀՀ ԱԳՆ ու նրան բացատրվեր, որ ՀՀ ներքին գործերին միջամտությունը անթույլատրելի է: Նման գործելաոճ Հայաստանում չի ցուցաբերել մեր երկրում հավատարմագրված որևէ դեսպան կամ դիվանագետ…. Սա աննախադեպ էր:
Ըստ որում, ոչ թե ՀՀ պաշտոնյայի են կանչում ՌԴ դեսպանություն՝ «բացատրելու, թե որը որից հետո պետք է լինի», ինչը, պատկերացրեք, նախկինում ավանդույթ է եղել հայ-ռուսական հարաբերություններում, այլ Ռուսաստանի դեսպանին են հրավիրել ՀՀ ԱԳՆ, ինչը աննախադեպ է: Իհարկե, մեր ԱԳՆ վարքագիծը, կառավարության վարչապետի ու ԱԳ նախարարի կայացրած որոշումը հիացմունքի արժանի է, սակայն դա այն նվազագույնն է, ինչը պետք է աներ ու անի ցանկացած իրեն հարգող, ինքնիշխան պետություն: Ու դա արվեց ճիշտ, ժամանակին, առանց ավելրդությունների: Ու վստահ եմ, նրանք դա անելու են, եթե տեսնեն, որ Հայաստանում հավատարմագրված որևէ դեսպան միջամտում է մեր ներքին գործերին՝ լինի դաշնակից պետության, թե որևէ այլ երկրի դեսպան:
Այնպես որ, թարգեք մանիպուլյացիաները ու հանգիստ նստեք տեղներդ: Նման բան անելու հիմքերը լիուլի են եղել ու պետք է ՌԴ դիվանագետն ի վերջո ուղերձ ստանար, որ Հայաստանը միջազգային պարտավորություններին ու իր օրենսդրությանը համապատասխան արդարադատության ներպետական գործառույթ է իրականացնում ու դա բացառապես ներքին գործ է, դրա մասին կարծիք կարելի է ասել, եթե նկատվի, որ Հայաստանի իշխանությունները որևէ մեկին հետապնդում են քաղաքական հայացքների ու գործունեության համար: Իսկ Ռ.Քոչարյանին աշխարհի ոչ մի իրավապաշտպան կազմակերպություն, ոչ մի միջազգային կազմակերպություն ու կառույց, ոչ մի պետություն, անգամ Ռուսաստանը չի ճանաչել քաղհալածյալ։
