Գրող, հրապարակախոս Արմեն Հայաստանցին (Օհանյան) արձագանքել է այսօր իր հասցեին ուղղված ֆեյսբուքյան բուռն քննարկումներին։ Նա գրում է.
«Սիրելի բոլոր և չատելի ոմանք, Թումանյանը «Մի կաթիլ մեղրով» բանաձևել է էս տխուր զավեշտը, գործս հեշտացրել, ուրեմն միայն կպարզաբանեմ․
«Գրականություն» առարկայի չափորոշիչների նախագծում բերված են թեմատիկ դասաժամերի հետ առնչվող տեքստերի օրինակելի նմուշներ (ասենք, 12-րդ դասարանում «միջտեքստայնություն» թեմայի առնչությամբ բերվող օրինակներից մեկն էլ իմ «Կիկոսի վերադարձն» է, որով ցույց է տրվում, թե ժամանակակից գրողն ինչպես է Թումանյանի հայտնի հեքիաթը վերախաղարկել)։
Ունենք ընդամենը նախագիծ՝ դեռ չհաստատված, անպարտադիր օրինակներ՝ կրկին չհաստատված, և մի բաժակ ջրում փոթորիկ։
Փոփոխություններից հետո ծրագիրը կհաստատվի, այնուհետև գրականության դասագիրք կազմողներն իրենք ազատորեն կընտրեն կոնկրետ թեմատիկ տեքստերը (նաև ընդգրկուն, անհամեմատ ավելի մեծ ցուցակից), ավելին՝ աշակերտներն ու ուսուցիչները նույնպես կունենան ընտրելու իրավունք՝ տվյալ թեման անցնելիս որ հեղինակի, որ գործն ընթերցեն (թե՛ առաջարկվող ցուցակից, թե՛ իրենց հայեցողությամբ)։
Ինչ խոսք, շատ ուրախ եմ, որ թեկուզ ուշացած, բայց գրական համայնքն էլ միացավ բանավեճին, նաև անչափ զգացված եմ, որ ընկերների և գիրս արժևորողների էսքան հավատարիմ ու բանիմաց «բանակ» ունեմ, շատ շնորհակալ եմ, շատ, շատ, շատ, բայց հավատացեք՝ էս «կռիվը» գցողը «Մի կաթիլ մեղրը» կարդացել ու թարս է հասկացել։ Էսքանը։ Առողջ կացեք, բարի մնացեք․․.»։
