Փետրվարի 1-ից հաշմանդամության գնահատումն այլ համակարգով է իրականացվում: Վերջապես գործարկվել է անձի ֆունկցիոնալության գնահատման նոր համակարգը:
Ակնկալվում է, որ համակարգի ներդրումը կապահովի հնարավորինս անաչառ և բազմակողմանի գնահատում, գործընթացում մասնագետների ավելի լայն շրջանակի ներառում: Բայց այս համակարգից հրաշքներ սպասել պետք չէ (ինչպես որևէ այլ համակարգից, կարծում եմ), որովհետև այն ընդամենը գործիք է, այլ հարց է, թե մենք ինչպես դա կկիրառենք:
Հաշմանդամություն ունեցող անձի համար էական չէ, թե ինչ համակարգով կամ մեթոդներով են գնահատում իր կարիքները, նրա համար կարևոր է, որ այդ կարիքները հաշվի առնեն և դրանց համապատասխան ծառայություններ մատուցվեն:
Ծառայությունների ցանկին բազմիցս անդրադարձել եմ և կշարունակեմ անդրադառնալ, բայց դրանցից երեքն առանցքային են անկախ կյանքի համար՝
1. անձնական օգնական,
2. բնակարանի հարմարեցում կամ փոփոխում
3. տրանսպորտային ծառայությունները:
Այս ծառայությունների տրամադրման սկզբունքները և մեթոդները պետք է քննարկվեն և համաձայնեցվեն հաշմանդամություն ունեցող անձանց կազմակերպությունների հետ:
Կարծում եմ, որ պետության համար ևս սա պետք է առաջնային խնդիր լինի, որովհետև քանի դեռ մենք չենք ապահովել նվազագույն ծառայություններ մարդու կենսագործունեության, նրա անկախ կյանքը հնարավորինս արյդունավետ կազմակերպելու համար, մենք որևէ էական հարց չենք լուծի՝ ինչ համակարգ էլ ներդնենք:
