Եթե դուք բախումների դեմ եք, ենթադրենք, ձեր հրավիրած բոլոր քաղաքական ուժերը լինեն այս հարթակում, առանց բախումների ինչպե՞ս է հնարավոր հասնել իշխանափոխության: Aravot.am-ն այսօր այս հարցն ուղղեց «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանին:
Նա հանրահավաքում կոչ էր արել ոչ իշխանական ուժերին միանալ իրեն այդ հարթակում, եւ խոստացել էր, որ մինչեւ սեպտեմբերի 23-ը Հայաստանում վիճակ է փոխվելու:
Րաֆֆի Հովհաննիսյանը պատասխանեց. «Բոլոր դեպքերում ես եւ իմ ընտանիքը, իմ ընկերները կլինենք առաջին գծում՝ ինչպես ապրիլի 9-ին Արմենուհին, Կարինը, մեր բոլոր գործընկերները մեզ հետ էին եւ զգետնեցին մեզ ոստիկանները: Մենք էինք, որ ընկանք, ընկանք, բայց չծնկեցինք: Եթե բիրտ ուժ է, պարզ է, որ մենք կկանգնենք այդ ուժի դեմ: Բայց ես նաեւ հավատացած եմ, որ նույն իրավապահ ուժերի մոտ, զինվորների, ոստիկանների մոտ կան բարեխիղճ մարդիկ: Իրենք եւս պետք է այն համոզման գան, որ փրկության ճակատը հիմա է: Եթե իրենք ձեռք բարձրացրեցին՝ երիտասարդների, իմ կուսակիցների եւ իմ ընտանիքի հետ կկանգնեմ, այդ ուժի դիմաց: Բայց ես ինքս ձեռք չեմ բարձրացնի»:
Մեր հարցին՝ դա արտագաղթի նոր ալիք չի՞ բարձրացնի, եթե այսպես «տաքանա» ժողովուրդը, ոգեւորվի եւ հերթական հիասթափությունն ապրի՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը պատասխանեց. «Ես այդ հարցի պատասխանը չունեմ, մեկ-մեկ մտատանջվում եմ գիշերները, թե արդյոք եթե ես թեկնածություն դրած չլինեի 6 ամիս առաջ եւ այդ հուսավառությունը չլիներ, ավելի լա՞վ կլիներ արդյոք: Ես կարծում եմ, որ՝ ոչ: Ամենեւին ինձ հեղինակային իրավունք չեմ վերապահում, դա իմ տեսակը չի, բայց ես կարծում եմ, որ պայքարը, որն ընթանում է 20 տարի ժողովրդավարական, իրավական, ազգային Հայաստանի համար, դրանք հերթափոխով շարունակվում են: Համարում եմ, որ այսօրվա պայքարները՝ ազատամարտիկ, երիտասարդներ, դրանք նաեւ կապ ունեն փետրվարի 18-ի հետ: Հիմա ես եկել եմ իրենց հերթափոխին: Այո, ցավում եմ արտագաղթի համար: Ցավում եմ, որ հուսավառություն կար եւ այդ լուծումը չեղավ 1 օրվա մեջ: Ես գտնում եմ՝ քաղաքացիական զանգվածը չէր հերիքում, եւ ես գործադիր որոշում կայացրի, որ պատրաստ չէին զոհ դառնալ: Բայց եթե քաղաքացիական զանգվածն այս տարի հերիքի, ես կարծում եմ, որ նվազագույն կորուստներով մենք կունենաք նոր վիճակ եւ նոր երկիր: Ի վերջո ճիշտը ընտրություններին մասնակցելն էր: Եթե եղավ ինչ-որ հիասթափություն, անհասկացություն՝ թողնել մեր ժողովուրդն անհույս, վախկոտ, ստվերի մեջ՝ գլուխը կախ, պատի տակ խոսող իրավիճակում՝ սխալ էր:»:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ http://www.aravot.am/2013/08/23/279268/
