«Մեդիալաբի»` «Գեներալների մեքենաների փոխարեն՝ ապաստարաններ. Արա Պապյանը սահմանային անվտանգության նոր լուծումներ է առաջարկում» հոդվածին արձագանքած Գեներալ-մայոր, ՀՀ ՊՆ տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչության պետ Վարդան Ավետիսյանի դիտարկումներին պատասխանել է «Մոդուս Վիվենդի» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Արա Պապյանը: Արա Պապյանի պատասխանն ամբողջությամբ ներկայացնում ենք ստորեւ:
Կարդացի իմ մի հարցազրույցի առիթով գեներալ Վարդան Ավետիսյանի անունից տպագրված արձագանքը: Ցանկություն չունեմ խորանալու մանրամասների մեջ, քանի որ ստիպված եմ լինելու բացահայտել որոշ փաստեր, որը բնավ ցանկալի չէ: Պարզապես ուզում եմ շեշտել, որ մեր երկրի պաշտպանությունը մեր երկրի կարևորագույն ոլորտն է, հետևաբար այն պիտի ձգտի հնարավորինս մոտ լինել միջոցների ամենաարդյունավետ տնօրինմանը:
Համառոտակի անդրադառնամ որոշ կետերի.
1. Իհարկե Տավուշի մարզի սահմանամերձ գյուղերի գնդակոծման պատճառները շատ խորն են: Բայց պատճառների խորությունը չի արդարացնում այդ գյուղերում ռմբապաստարանների, կամ մինչևիսկ պաշտպանիչ անհրաժեշտ պարիսպների բացակայությունը:
2. Բնականաբար չկա և չի կարող լինել ցանկություն վարկաբեկելու որևէ մեկին, առավել ևս «բարձրագույն սպայական կազմից ժողովրդի թշնամու կերպար ստեղծել»: Հետո որևէ մեկը դա չի կարող անել, բացի նույն այդ բարձրագույն սպայական կազմի որոշ ներկայացուցիչներից:
3. Իհարկե «սահմանամերձ գյուղերի բնակիչները երբեք հանդես չեն գալիս դեմագոգիկ ու ամբոխահաճո հայտարարություններով»: Ցավալի է, որ դրա փոխարեն արտագաղթում են: Որպես հարկատու իմ իրավունքն է կարծիք արտահայտել իմ հարկերի ճիշտ կամ սխալ ծախսելու վերաբերյալ:
4. Այդ կետում Դուք արտահայտվել եք «լինելով գեներալ»: Իսկ արդյո՞ք հնարավոր չէր նույն բան անել «լինելով գնդապետ» կամ ընդհանրապես քաղաքացիական անձ: Իմ ասածն հենց դա է՝ ինչու՞ ենք մենք կրկնում սովետական հաստիքացուցակը, ինչու՞ բոլոր վարչությունների պետերը պիտի լինեն գեներալներ:
5. Իհարկե ամենագնաց մեքենաներ պետք են որոշ զինվորական պաշտոնյաների պարտականությունների կատարման համար: Ես դա լավ գիտեմ քանի որ երեք տարի Աֆղանստանի սարերում պատերազմի եմ մասնակցել: Որպես ՍՍՀՄ ԶՈՒ Գլխավոր շտաբի 10-րդ Գլխավոր վարչության սպա հիմնական գործս եղել է ՍՍՀՄ և աֆղանական բարձրագույն սպայական կազմի հետ և տեսել եմ, որ ամենագնաց մեքենաներն էլ տարբեր են լինում՝ մինչև մի քանի անգամ գնի տարբերությամբ: Ասեմ նաև, որ գործից մի քիչ հասկանում եմ, քանի որ եղել եմ ՆԱՏՈ-ի զինվորական ակադեմիայի հայաստանյան առաջին շրջանավարտներից, եթե ոչ առաջինը, հետևաբար առիթ եմ ունեցել լինելու և ուսումնասիրելու տարբեր երկրների բանակներ:
P.S. Ի դեպ, ի՞նչ եղավ Այգեպարի մանկապարտեզի համար պաշտպանիչ պարսպի կառուցումը, որի համար 400 հազար դրամ էր հարկավոր և որի համար հասարակությունն էր փող հավաքում:
Արա Պապյան
29.07.2014թ.
© Medialab.am
