«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանում է «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության փոխնախագահ, ԱԺ նախկին պատգամավոր Գևորգ Գորգիսյանը
– Պարո՛ն Գորգիսյան, տարին ավարտվում է, եթե ամփոփեք քաղաքական տարին՝ ինչպե՞ս կբնորոշեք այն:
– Բուռն, երբեմն քաոտիկ, մեկումեջ էլ՝ անհասկանալի: 2021 թվականը, ընդհանուր առմամբ, սկսվեց շատ դեպրեսիվ իրավիճակում, որովհետև պատերազմում նոր էինք պարտվել, քաղաքական դաշտը ցնցումների մեջ էր ու փորձում էր ելք գտնել ստեղծված իրավիճակից:
Որպես ելք՝ գոնե մենք՝ որպես կուսակցություն, հանգեցինք խորհրդարանական արտահերթ ընտրություններին, մասամբ ճգնաժամը լուծվեց, որովհետև Երևանի փողոցները բացվեցին, պետական համակարգերն անցան բնականոն գործունեության, բայց ձևավորվեց մի պառլամենտ, որը որևէ կապ չունի այսօր երկրում տիրող, օր օրի օրհասական դարձող խնդիրների հետ: Խորհրդարանը պետք է լիներ քաղաքական բանավեճերի, խմորումների դաշտ, ցավոք, այն այսօր դարձել է հայհոյանքների դաշտ:
Երբ 2015 թվականին ստեղծում էինք «Լուսավոր Հայաստանը», մենք նաև նպատակ էինք դրել մաքրել քաղաքական դաշտը, նոր քաղաքական մշակույթ բերել ու երբ 2017-ին մտանք խորհրդարան, կարողացանք դա անել. քաղաքական բանավեճ՝ առանց վիրավորանքի, քաղաքական բանավեճ՝ ինտելեկտների ու գաղափարների բախման միջոցով, ու դա մինչև 2021-ի ամառ մեզ հաջողվում էր պահպանել:
Իսկ այսօր մենք էլի հետ ենք գնացել նախկին իրականություն, երբ քաղաքականությունն այնքան էլ հաճելի միջավայր չէ և հեռացել է արիստոտելյան այն գաղափարից, ըստ որի՝ քաղաքականությունը մարդկանց կյանքը երջանիկ դարձնելու արվեստ է: Այսօր քաղաքական ուժերը խորհրդարանում զբաղված են տարբեր շահեր սպասարկելով, որը միանշանակ ու երբեք Հայաստանի շահը չէ, ինչի համար ես ցավում եմ:
– Այդ պարագայում, երբ վստահ եք, որ Հայաստանի շահը չի սպասարկվում, ինչպե՞ս եք պատկերացնում երկրի առջև ծառացած խնդիրների լուծումը հաջորդ տարի, ու այս տարի որքանո՞վ հաջողվեց լուծել առկա խնդիրները:
– Խնդիրները լուծելու համար մեզ առաջին հերթին պետք է ուժեղ ու համախմբված լինել, բայց մոտ ապագայում հազիվ թե դրան հասնենք, որովհետև այսօր չկա այդպիսի մթնոլորտ, ավելին՝ ո՛չ ցանկություն կա, ո՛չ հակում գործող ուժերի մոտ դրան հասնելու համար, բայց խնդիրներն օր օրի ավելի են սաստկանում, ու, ցավոք սրտի, երկիրը կանգնած է այդ խնդիրների առաջ, բայց լուծողներ չկան, բայց դեռ հույս ունեմ, որ լավ է լինելու:
– Եթե մեկ բառով փորձեք բնութագրել ութերորդ գումարման խորհրդարանի աշխատանքները, ո՞ր բառը կընտրեք:
– Անօրակարգ խորհրդարան, ընդ որում՝ երկու կողմից էլ. իշխանությունը փորձում է անել ամեն ինչ իրեն արդարացնելու համար, ընդդիմությունը՝ անհասկանալի է, թե ինչ է ուզում անել: Ապիկար իշխանություն, անօրակարգ ընդդիմություն իրավիճակում ենք:
– Կարծո՞ւմ եք նույն վիճակը շարունակվելու է նաև հաջո՞րդ տարի, պարո՛ն Գորգիսյան:
– Իհարկե, որովհետև որևէ միտում չկա, որ դա կարող է փոխվել: Այս իրավիճակը շարունակվելու է մինչև այս խորհրդարանի արձակում՝ իր ժամկետով կամ ժամկետից շուտ, որովհետև մարդիկ այնտեղ այնպես են անցել կարմիր գծերը, որ նույնիսկ միջանձնյա հարգանք միմյանց նկատմամբ արդեն չկա, իսկ այդ պարագայում համատեղ ինչ-որ բան անելն անհնար է դառնում, իսկ առանց համատեղ քայլերի՝ անհնար է դառնում երկրի առաջ ծառացած խնդիրների լուծումը:
– Ձեր տպավորությամբ՝ խորհրդարանական ուժերը միտումնավո՞ր են ստեղծել, ինչպես դուք եք ասում, անօրակարգ խորհրդարանական առօրյան:
– Այդ հարցին լավագույնս իրենք կպատասխանեն. իշխանությունը մնացել է այնպիսին, ինչպիսին կար, որ մենք ամենաշատն ենք, ամենալավն ենք, ժողովուրդը մեզ ներել է, ինչ ուզենք՝ կանենք:
Ընդդիմությունը գնում էր հաղթելու և չհաղթեց, բայց թե ինչո՛վ է զբաղված հիմա՝ անհասկանալի է, որովհետև, եթե ունեին Նիկոլ Փաշինյանին հեռացնելու օրակարգ, այն արդեն ձախողվել է: Հաջորդ նման օրակարգ իրենք կարող են ունենալ մյուս ԱԺ ընտրություններին, հիմա՝ որպես խորհրդարանական ուժ պետք է ծառայեն երկրին ու ժողովրդին և ստիպեն իշխանությանը լինել հաշվետու ու իրենց կարծիքի հետ հաշվի նստող:
Բայց այսօր ընդդիմությունն ունի զրո ազդեցություն կայացվող որոշումների վրա, իսկ այդ պարագայում ի՞նչ են անում խորհրդարանում, ինչի՞ համար են ստանում աշխատավարձ՝ անհասկանալի է: Այնպես չէ, որ իշխանական պատգամավորների գործունեությունն էլ շատ արդարացված է:
– Հայկական երկու պետությունների հարաբերություններն ինչպե՞ս կգնահատեք՝ նկատի ունենալով վերջին դեպքերը, Արցախի Հանրապետության նախագահի, Ազգային ժողովի հայտարարությունները՝ ՀՀ վարչապետի հնչեցրած հայտարարություններին ի պատասխան: Դո՞ւք էլ եք տպավորություն ստացել, որ Նիկոլ Փաշինյանը, այսպես ասած, ձեռքերը լվանում է Արցախից, ինչպես նշում են քաղաքական որոշ ուժեր:
– Հայաստանի ու Արցախի միջև չպետք է լինի որևէ տարաձայնություն, ու եթե ինչ-որ թյուրըմբռնումներ կան, պետք է հնարավորինս արագ շտկվեն, ու մեկ ձայնով խոսեն երկու պետությունն էլ, այլապես դա շատ վտանգավոր է:
Երկրորդ հարցի մասով կարող եմ ասել, որ այդ պնդումն աբսուրդ է, որովհետև Հայաստանն է այսօր բանակցողը Արցախի հարցով: Ասուլիսը ես էլ եմ լսել, այնտեղ կային բազմաթիվ, այսպես կոչված, բացահայտումներ, շատ բաներ կային, որ չէր կարելի ասել, որովհետև ենթադրվում էր, որ դրանք պետք է գաղտնի մնան, բայց այդ ամենը հրապարակվեց մեկ նպատակով, որ Փաշինյանը ցույց տա, թե ինքը վատ իրավիճակ է ժառանգել, բայց որ Հայաստանը կլվանա ձեռքերը Արցախից, դա անհասկանալի ու անընդունելի պնդում է, ու ես նման պնդում չեմ լսել:
– Պարո՛ն Գորգիսյան, արդեն նշեցիք, որ խորհրդարանը շարունակելու է աշխատել նույն գործելաոճով, այդ պարագայում ի՞նչ ակնկալիքներ ունենալ՝ հաշվի առնելով նաև երկրի առաջ ծառացած տարաբնույթ խնդիրները:
– Բարդ հարց է, որովհետև այսօր ամենաբարդը ապագային հավատալն է: Հավատալ, որ Հայաստանում դեռ լինելու է լուսավոր ապագա, բայց պետք է հավատալ, որ դա լինելու է, չնայած այն բոլոր գզվռտոցներին, որ տեսնում ենք քաղաքական դաշտում, չնայած քաղաքականությունն իջեցրել են թաղային, կներեք բառի համար՝ ռազբիրատների մակարդակի:
Բայց լիահույս եմ, որ Հայաստանն ունի պայծառ ու հզոր ապագա, ու այդ ապագայում ամենքս պետք է ունենանք մեր ներդրումը, ու միայն այն դեպքում, երբ Հայաստանում քաղաքական ուժերը, գործիչները պետական շահն ամեն ինչից վեր կդասեն, մենք կկարողանանք առաջ շարժվել: Լիահույս եմ, որ դեռ կանենք դա, որ դեռ անդառնալիության կետին չենք հասել:
Քրիստինե Աղաբեկյան
MediaLab.am
