«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանում է Պահպանողական կուսակցության նախագահ, Արցախի նախագահի խորհրդական Դավիթ Բաբայանը
– Պարո՛ն Բաբայան, Արցախի ԱԽ քարտուղար Վիտալի Բալասանյանն իր հարցազրույցում ասել է, որ ԱԽ առաջիկա որոշումներից մեկը վերաբերելու է Ֆեյսբուքին.
«Այնտեղից ոչ ոք չի կարողանալու պաշտոնական հաղորդագրություն տարածել, Արցախի նախագահից սկսած. ով աշխատանքային ժամին մեկ գրառում արեց՝ կգնա տուն»,- ասել է նա։
Ինչպե՞ս եք գնահատում այս որոշումը, արդյոք հաշտ կլինե՞ք այս որոշման հետ՝ հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ ինքներդ էլ Ֆեյսբուք սոցիալական ցանցում բավականին ակտիվ եք։
– Նախևառաջ ես ունեմ իմ տեսակետը ֆեյսբուքյան էջի մասին։ Երբ ես աշխատում էի նախկին պաշտոնում և պատասխանատու էի տեղեկատվական քաղաքականության համար, իհարկե այդ հարցերը ծագում էին, և մենք միշտ էլ կողմնակից էինք, որ նախագահը Ֆեյսբուքում էջ չունենա։ Դրա համար Արցախի երրորդ նախագահը չի ունեցել Ֆեյսբուքում էջ։
Եվ սա է իմ կարծիքը՝ որպես մասնագետի, որպես Արցախում և ոչ միայն Արցախում տեղեկատվական քաղաքականությունն ամենալավը հասկացողներից մեկի։
Եվ ամեն մի թիմ, ամեն նախագահ ինքն է որոշում` ինչպես տեղեկատվական քաղաքականությունը վարել։
Երկրորդ՝ Ֆեյսբուքում և սոցիալական ցանցերում լինելու հետ կապված ունեմ իմ կարծիքը։ Կան մարդիկ, որոնք իրենց աշխատաժամանակը նվիրում են սոցիալական ցանցերին և ոչ միայն սոցիալական ցանցերին։
Այդ դեպքում պետք է հրապարակենք ցանկ՝ սուրճ խմելու, հաց ուտելու, ման գալու, զրուցելու և այլն։ Այսինքն՝ այլ մոտեցում է պետք։ Բայց երբ Վիտալի Բալասանյանն ասում է` պետության ղեկավարները, ես չգիտեմ՝ նա ինչ նկատի ունի։
Իմ պաշտոնն այնպիսին է, որ ես կարող եմ ինձ թույլ տալ լինել Ֆեյսբուքում և այլ սոցիալական ցանցերում՝ որպես քաղաքական գործիչ, կուսակցության ղեկավար։ Իհարկե ունենալու եմ էջ, և սա իմ իրավունքն է։
Այլ հարց է, որ աշխատանքի ժամանակ պետք է այլ կերպ կազմակերպվի, աշխատաժամը Ֆեյսբուքում չօգտագործել որպես սուճ կամ թեյ խմելու միջոց։ Սա այլ հարց է։ Իմ և՛ քաղաքական, և՛ մասնագիտական գործունեությունն այնպիսին է, որ բնական է, որ ես չեմ կարող սոցիալական ցանցերից կտրված լինել։
– Հիմա, երբ այդ մասին հայտարարում է Վիտալի Բալասանյանը, նորմա՞լ եք համարում, հա՞շտ եք այդ մտքի հետ։
– Ճիշտ չէ, որ ես գնահատական տամ, ես չեմ երկրի ղեկավարը, որ նման գնահատական տամ։ Ես քաղաքական ուժի ղեկավար եմ, և իմ պաշտոնական լիազորությունները արտաքին քաղաքականության կողմն են։
Իհարկե ես ունեմ իմ կարծիքը, բայց այդ կարծիքի մասին ես այս ձևաչափով չեմ խոսի, ժամանակը կգա` կխոսենք։ Իսկ եթե գործող նախագահի վերաբերմունքն է հետաքրքիր, ինձնից չպետք է հարցնեք, համապատասխան մարդիկ կան, որոնք պետք է և պարտավոր են ձեր այդ հարցերին պատասխանել։
– Պարո՛ն Բաբայան, ներքաղաքական իրավիճակն Արցախում ինչպե՞ս եք գնահատում։ Խոսվում է այն մասին, որ Ռուսաստանի հովանու ներքո է Արցախն ամբողջությամբ, ընդհուպ մինչև ռուսական անձնագրերի մասին է խոսք գնում։ Կա՞ լարվածություն, թե՞ խաղաղվել է իրավիճակը։
– Ամեն օր ցանկացած նորմալ մարդ, հատկապես Ստեփանակերտի մոտակայքում ապրող, երբ արթնանում է, նայում է դեպի Շուշի։
Եվ այս պահին տաբուրետկաների հետևից ընկնելը … չեմ ուզում ավելի հուժկու խոսքեր օգտագործել, որը ավելի ճիշտ կլինի։ Լարվածություն որպես այդպիսին չկա, բայց սա չի նշանակում, որ Արցախը երբևիցե չի ապաքինվելու, և քաղաքական կյանքը չի աշխուժանա, այդ ժամանակն էլ է գալու, ամեն ինչին իր ժամանակն է պետք, և այսօր պետք է ապաքինվել, ճիշտ քաղաքականություն և քայլեր կատարել, կարողանալ առաջնայինը երկրորդականից, երրորդականից տարբերել։ Եվ բոլորս միասին պետք է դուրս գանք այս վիճակից։
Ինչ վերաբերում է անձնագրերին, դրանք խաղաղապահների հետ որևէ ուղիղ կապ չունեն, Ռուսաստանում քաղաքացիություն ստանալու գործընթացը ազատականացվել է, և կապ չունի, թե այստեղ կա՞ն խաղաղապահներ, թե՞ ոչ։ Խնդիրն այն է, որ ով ծնվել է Խորհրդային Միությունում, ավելի հեշտ է ստանում և այլն։
Մանե Հարությունյան
MediaLab.am
