«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանում է «Քաղաքացու որոշում» կուսակցության գործադիր մարմնի անդամ, քաղաքագետ Հայկ Սահակյանը
– Պարո՛ն Սահակյան, ՀՀ արտգործնախարարությունը ադրբեջանական վերջին կրակոցները ՀՀ սահմանի տարբեր տեղերում որակում է իբրև «անկանոն ու ոչ նպատակային կրակոցներ»։ Համակարծի՞ք եք նման գնահատականին։
– Ադրբեջանի վարած քաղաքականության մեջ պատահականություններ չկան, նրանց գործողությունները հաշվարկված են լինում, իսկ որ մերոնք դա «անկանոն կրակ» են կոչում, պետք է հիշեցնել, որ այդ «անկանոն կրակի» հետևանքով վնասվել են նաև քաղաքացիների տներ, դրա անկանոնը ո՞րն է։
– Ըստ ձեզ՝ ինչո՞ւ է հայկական կողմը նման որակումներ տալիս այդ դեպքում։
– Հանգստացնում են հանրությանը, որ իրենք, իբր, ամեն ինչ վերահսկողության տակ են պահում, ամեն ինչ գիտեն, խաբում են էլի, ինչպես միշտ։
– Ստացվում է, որ անուղղակի ձևով օգնո՞ւմ են Ադրբեջանին։
– Իհարկե, մինչև հիմա նույն տրամաբանությամբ նույն քաղաքականությունը վարում են․ բա օգնել չէ՞ր Ադրբեջանին, երբ ասացին՝ նշաձողը պետք է իջեցնենք, իջեցրին, ադրբեջանցիները Ղարաբաղը վերցրին ու այսպես հազարավոր օրինակներ։ Չե՞նք օգնում Ադրբեջանին, երբ որ 2020 թվականից մինչ օրս Ադրբեջանը հարձակվողական զենքեր է ձեռք բերում, իսկ մենք նոր-նոր ենք սկսել դա անել, իհարկե օգնում ենք: Անընդհատ թույլ, անօգնական, կախված լինելով՝ իհարկե օգնում ենք Ադրբեջանին։ Ուղղակի և անուղղակի նպաստում ենք, որ Ադրբեջանի նվաճողական քաղաքականությունն իրականություն դառնա։
– Ազգային ժողովի պաշտպանության և անվտանգության հարցերի հանձնաժողովի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանը լրագրողների հետ զրույցում ասել է, թե սահմանազատման ու սահմանագծման աշխատանքները մտել են «իրավական փուլ», ու որ «ԳՇ-ում է որոշվել, որ այն պետք է սկսվի հենց Տավուշի մարզից»։ Մյուս կողմից՝ ադրբեջանական կողմը բացահայտ հայտարարում է, որ իրենք որևէ քարտեզ չեն ճանաչում այդ գործընթացի իրականացման համար։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հայտարարությունը, իսկապե՞ս սահմանազատման գործընթացը մեկնարկել է։
– Մերոնք, բնականաբար, դա ներկայացնում են սահմանազատման գործընթաց, իսկ իրականում մենք 30 տարի այնտեղ պաշտպանական գիծ ենք կառուցել և մեր ամենաուժեղ դիրքերը թուլացնում ենք։ Հիմա հռետորական հարց եմ տալիս՝ թուլացնելով մեր դիրքերը՝ մենք նպաստում ենք խաղաղությա՞նը, թե՞ նպաստում ենք Ադրբեջանի նվաճողական քաղաքականությանը։ Մեր իշխանությունը իր գործունեությամբ, շատ պարագայում՝ անգործությամբ, օգնում է Ադրբեջանին։ Քաղաքականության փոփոխություն տեղի չի ունեցել, թե ինչո՛ւ են որոշել հենց Տավուշից սկսել, ես չգիտեմ։
– Եթե այդ քաղաքականությունը չփոխվի, ո՞ւր ենք հասնելու։
– Այս ճանապարհով եթե գնանք, հասնելու ենք Հայաստանի սուբյեկտայնության կորստին, ու, ինչպես Ալիևն էր ասում, հայ ժողովուրդը չպետք է ունենա պետություն, նրանք պետք է բավարարվեն համայնքի կարգավիճակով։ Իսկ թե ինչու են մերոնք այդպես վարվում, այդ հարցն իրենց պետք է ուղղել, բայց ես այստեղ միտում եմ տեսնում։
– Բայց իշխանությունն ասում է, թե պայքարում են Հայաստանի ինքնիշխանության ու տարածքային ամբողջականության համար, պարո՛ն Սահակյան։
– Դե 20 թվականի պատերազմի ժամանակ էլ ասում էին՝ հաղթում ենք, հաղթում ենք, հետո պարզվեց՝ պարտվեցինք, ստախոս են, բնականաբար։
– Ձեր գնահատմամբ՝ կոնկրետ Տավուշի մարզի շուրջ կատարվողը սահմանազատմա՞ն գործընթաց է, թե՞, ինչպես ընդդիմությունն է ասում, միակողմանի զիջում է իշխանության կողմից։
– Իհարկե, միակողմանի զիջում է, ինչի մասին է խոսքը։ Ասում են՝ մի քանի գյուղ տանք, դրանից հետո իրենք կտան մերը, բայց Ադրբեջանը մինչև հիմա Հայաստանի օկուպացրած տարածքներից հեռացե՞լ է, ո՛չ իհարկե։ Նույնն էլ Արցախում եղավ, մի քանի գյուղ տվեցին, Ադրբեջանն էլի առաջացավ, այդպես էլ այստեղ է լինելու, որովհետև դրանք ուղղակի գյուղեր չեն, ռազմավարական նշանակություն ունեցող տարածքներ են, կարևորագույն բարձունքներ: Դրանք տալու ենք, իսկ ադրբեջանցիներն ավելի նպաստավոր դիրքերում են հայտնվելու ու մեզ վրա լրացուցիչ ճնշում գործադրելու հնարավորություն են ունենալու։
Քրիստինե Աղաբեկյան
MediaLab.am
