«Եթե ձևավորվի կազմակերպված հանրություն, սերժսարգսյաններն այլևս անելիք չեն ունենա Հայաստանում». Ստեփան Դանիելյան

Վերջին օրերին երկրում տեղի ունեցող իրադարձությունների եւ հնարավոր զարգացումների վերաբերյալ «Մեդիալաբը» զրուցել է «Համագործակցություն հանուն ժողովրդավարության» կենտրոնի նախագահ, վերլուծաբան Ստեփան Դանիելյանի հետ:

-Պարոն Դանեիլյանը, վերջին օրերին Հայաստանում ծավալվող իրադարձություններրի շուրջ ոգեւորություն շատ մեծ է, միջազգային հանրության ուշադրությունն էլ չի մարում: Արդյոք այս շարժումն ինչո՞վ է տարբերվում նախորդներից:

-Դեռ վաղ է գնահատականներ տալը: Նույնիսկ դեռ վաղ է այն շարժում անվանելը: Շարժում հասկացությունն ունի կոնկրետ բնութագրիչնեև և այն ոչ կուսակցական է լինում: Ոչ կուսակցական լինելը չի նշանակում ոչ քաղաքական լինել և դա չի նշանակում, որ կուսակցության անդամները չեն կարող դրան մասնակցել: Կուսակցության խնդիրը իշխանություն վերցնելն է: Շարժման խնդիրը համակարգային փոփոխություններ մտցնելն է, որը կարող է ունենալ խաղաղ կամ ուժային բնույթ: Խնդիրն ու նպատակները տարբեր են:

Իմ կարծիքով սա նախորդ` «Թռչկան», «Մաշտոցի պուրակ», «100 դրամ», «Դեմ եմ» քաղաքացիական շարժումների շարունակությունն է, որը կարող է քաղաքական շարժման վերածվել: Կարող է և չվերածվել: Այս շարժման հիմնական թշնամիները կուսակցություններն են, որոնք հայտնվել են լուսանցքում: Ինչո՞ւ: Որովհետև գործող խաղի պայմաններում նրանք չեն կարող գալ իշխանության, այսինքն կատարել իրերց կանոնադրական նպատակը, քանի որ ընտրություններ ըստ էության գոյություն չունեն, սակայն չեն ցանկանում կորցնել այն քիչը, որն իրենց տալիս է իշխող խմբավորումը:

-Դուք նշեցիք, որ այս շարժման հիմնական թշնամիները կուսակցություններն են, որոնք հայտնվել են լուսանցքում: Ըստ ձեզ, ի՞նչ վնաս կարող են հասցնել կուսակցությունները:

-Խնդիրն այն չէ, որ կուսակցություններն որպես այդպիսին վնասատու են: Ըստ սահմանադրության պետք է լինեն կուսակցություններ, որոնք ընտրությունների ժամանակ հասարակությանը զարգացման ճանապարհներ են առաջարկում և հաղթելու դեպքում ձևավորում են  կառավարություն: Կուսակցություններից բացի իշխանության ձևավորման այլ համակարգ այս պահին գոյություն չունի: Խնդիրն այն է, որ ընտրություններ չկան, սակայն կուսակցությունները շարունակում են մասնակցել այդ գործընթացին և ըստ էության պատասխանատվություն են վերցնում այս ամենի համար, ավելին` կոալիցիաներ են կազմում, հարաբերություններ են կառուցում անօրինական համակարգի հետ: Սա է խնդիրը: Այս իմաստով ստեղծված իրավիճակում կուսակցությունները պետք է դադարեցնեն իրենց այդ գործունեությունը և խնդիրը հստակ դնեն` ձևավորել նոր համակարգ: Դա չեն անում և այդ դեպքում իրենց կարող ենք անվանել գործող համակարգի սպասարկուներ և հավասարապես պատասխանատու են այս ամենի համար:

-Բոլորի համար էլ պարզ է, որ սա jոթ դրամի պայքար չէ, այլ իրավիճակի փոփոխության սկիզբ: Արդյոք  վտանգվա՞ծ է Սերժ Սարգսյանի աթոռը: Իշխանությունները մեծ հաշով մտահոգվելու տեղ ունե՞ն:

-Սերժ Սարգսյանի իշխանությունը կարող է վտանգված լինել այն ժամանակ, երբ ձևավորվի հանրություն, որը մշտական ճնշման միջոցով կկարողանա փոխել համակարգը: Դա ոչ միայն ուժային պայքար է, այլև ինտելեկտուալ պայքար է: Իմ տեսակետով, ամենամեծ ձեռքբերումը այն կլինի, որ ձևավորվի կազմակերպված հանրություն և այդ  հիմքի վրա նոր որակի կուսակցություններ: Այդ դեպքում, իմ կարծիքով սերժսարգսյաններն այլևս անելիք չեն ունենա Հայաստանում: Քաղաքական համակարգը պետք է մշտապես հանրային ճնշման տակ լինի: Դա ապագայում, իսկ այսօր այդ համակարգը պատերազմ է հայտարարել ժողովրդին:

-Արդյոք այն ինչ տեղի է ունենում վերջին օրերին Բաղրամյան պողոտայում կարո՞ղ է սկիզբ համարվել ձեր նշած հանրության ձեւավորման համար:

-Կարող է սկիզբ հանդիսանալ, կարող է հակառակը` մեծ հուսախաբություն լինել: Իմ կարծիքով, այս պահին հաղթանակ կլինի այն, որ ավելի շատ զանգվածներ ներգրավվեն շարժմանը: Խոսքը չի գնում միայն ցույցերի մասնակիցների մասին: Պետք է ձևավորվեն հանրային կառույցներ, որոշումների ընդունման մեխանիզմներ: Սրանք երկարատև գործընթացներ  են: Անգամ եթե ենթադրենք, որ վաղը Սերժ Սարգսյանը հրաժարական է տալիս ու Հանրապետական կուսակցությունը լուծարվում է, մեկ է, դրանով խնդիրները չեն լուծվում: Կծնվեն նոր սերժսարգայաններ ու նոր հանրապետականներ: Խնդիրը ավելի խորքային է:

© Medialab.am