Երևանի ավագանու «Բարև Երևան» խմբակցության ղեկավար Անահիտ Բախշյանը տարբերակներ է փնտրում՝ ԼՂՀ փոխվարչապետ Արթուր Աղաբեկյանին դատի տալու համար: Իսկ պատճառը Աղաբեկյանի ղեկավարած «Մարտիկ» հիմնադրամի շուրջ ստեղծած իրավիճակն է: Դեռևս ապրիլյան պատերազմից հետո Բախշյանը բարձրացրեց հարցը, թե որտե՞ղ են «Մարտիկ» հիմնադրամի՝ բանակի համար նախատեսված գումարները, նամակներ գրեց Արթուր Աղաբեկյանին, բայց այդպես էլ սպառիչ տեղեկություն չստացավ: Խնդրի վերաբերյալ «Մեդիալաբը» զրուցեց Անահիտ Բախշյանի հետ:
-Տիկին Բախշյան, ի՞նչ գործընթաց ես նախաձեռնել և ի՞նչ նպատակ է այն հետապնդում:
-Ես դիմել եմ իրավաբաններին, որպեսզի իրենք ինձ օգնեն, թե ինչպես կարող եմ դատի տալ Արթուր Աղաբեկյանին: Հիմա այդ փուլում եմ, որոշ արձագանքներ ունեմ, բայց ուզում եմ գտնել այն իրավաբանին, ով ինձ հստակ քայլերը ցույց կտա, թե որքանով եմ ես իրավասու դա անել կամ որտեղից սկսեմ: Ամբողջ նպատակս ոչ թե դատի տալն է, այլ այն է, որ «Մարտիկ» հիմնադրամի վրա իջած այդ վարագույրը, որը թույլ չի տալիս ծախսերը տեսնել, բացել: Եվ սրանով ցանկանում եմ ասել բոլոր նրանց, ովքեր չգիտեմ պետական շահերից, ազգի պահպանման խնդիրներից ելնելով՝ բարեգործական հիմնադրամներ են ստեղծում, պարտավոր են լումա-լումա հաշվետվություն ներկայացնել, հրապարակել, թե այդ գումաներն ինչպես են ծախսվում:
-Պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը կարծես մտավախություն չունի «Մարտիկ» հիմնադրամի գումարների ծախսի հետ կապված: Նա հայտարարեց, որ հիմադրամի ծախսերը կատարվել են կանոնադրության համապատասխան, դա ակնհայտ երևում է հաշվետվություններից: Սա ի՞նչ է նշանակում:
-Ինքը մտահոգություն չունի, որովհետև ինքը որևէ անգամ պատասխանատվություն չի կրում դրա համար, բայց մտահոգվելու բան շատ կա: Եթե ինքը լիներ այն պետական պաշտոնյան, այն նախարարն, որն իմ փոխարեն այդ հարցերը կբարձրացներ… Պետք է հարցնել՝ «Մարտիկ» հիմնադրամն անցած 14 տարում բանակին ինչո՞վ է օգտակար եղել, քանի՞ սպա է ուղարկել լավ կրթություն ստանալու, որովհետև այդ հիմնադրամի առաջին նպատակն այն է, որ մեր սպաները պետք է լավ կրթություն ստանան: Այն հարցերը, որոնք հիմա ես եմ տալիս, լավ կլիներ, որ պաշտպանության նախարարը տար: «Մարտիկ» հիմնադրամի 1 մլն 200 հազար դոլարը, որն անձեռնմխելի է, դրա բերած տոկոսներով, որը տարեկան անում է մինչև 100 մլն դրամ, ինչի՞ վրա է ծախսվել, էդ ո՞ր կանոնադրական նպատակների վրա է ծախսվել, որ բանակի հոգսը պետության փոխարեն հոգացել է: Այդ հարցերը նախարարը պիտի տար, ոչ թե ես:
-Եվ առանց այս հարցերի վերաբերյալ սպառիչ պատասխան տալը, որքանո՞վ էր նպատակահարմար «1000 դրամի» նախաձեռնությամբ հանդես գալ: Հանրությունը չի հավատում, թե այդ 1000 դրամները նպատակային կծախսվեն:
-Տարբերությունն այն է, որ այստեղ պետությունն է 1000 դրամների երաշխավորը: Պետությունից պահանջելը ավելի հեշտ է, քան մասնավորից: Մյուս կողմից էլ, ի՞նչ մասնավոր, «Մարտիկ» հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդում են նախագահը, վեհափառը, պաշտպանության նախարարը: Եվ ասում են՝ դա մասնավոր է: Դա մասնավոր չի կարող լինել: Մեր ժողովուրդի մեջ չկա մեկը, նույնիսկ ամենադժվար ապրողը, որ ասի՝ ես այդ 1000 դրամը չեմ ուզում տալ: Մարդիկ ասում են՝ բոլորս պատրաստ ենք այդ գումարը տալ, բայց տվեք ինձ երաշխիքներ, որ այդ գումարները գնալու են ճիշտ նպատակին, աջ ու ձախ անարդյունավետ ծախս չի լինելու: Սա է խնդիրը:
-Քանի որ նախորդ օրինակն ունենք, հետևաբար, մարդկանց մտավախությունն արդարացվա՞ծ է, որ սա էլ կարող է արժանանալ նախորդների ճակատագրին:
-Աստված ոչ անի, բայց եթե արժանանա, այդ մարդկանց աչքերը հանելու ենք: Ես անձամբ եմ դա նախաձեռնելու:
Էմմա Մանուկյան
MediaLab.am
