«Մեդիալաբի» զրուցակիցն է երգչուհի Լիլիթ Պիպոյանը:
– Տիկի՛ն Պիպոյան, նոր կառավարությունը ձևավորվեց, բայց հանրությունը որոշ նշանակումներից դժգոհ է: Սա սպասելի՞ գործընթաց էր:
– Հասարակությունն ուզում է անթերի նշանակումներ տեսնել, բայց ինձ թվում է՝ իրավիճակն այնպիսին է, որ երևի թե դա հիմա հնարավոր չէր: Չի կարող այնպես լինել, որ բոլոր նշանակված անձինք լինեն անթերի, մաքուր կենսագրությամբ, ինչ-որ պատմությունների խառնված չլինեն, ինչպես ոստիկանապետը: Հավանաբար ընտրություն է կատարվել հնարավորության սահմաններում: Որոշ նախարարների մասով տարիքն է մտահոգիչ, իսկ մշակույթի նախարարի դեպքում՝ մշակութային դաշտից դուրս լինելը: Թեև գիտեմ, որ նա մշակութաբանության ֆակուլտետն է ավարտել, բայց մշակութաբանությունն ու մշակույթի նախարարը տարբեր բաներ են: Իհարկե, իմ կարծիքով՝ շատ կարևոր է, որ այդ անձնավորությունը տեղյակ լինի, իմանա, թե որտեղ ինչ է կա, իր գնահատականներն արդեն ունենա: Նա, լինելով երիտասարդ ու պայծառ անձնավորություն, պետք է նստի ամեն հարցի շուրջ քննարկումներ անի և իր օգնականների կարծիքները լսի: Չեմ բացառում, որ այստեղ կիքսեր կլինեն:
– Իսկ եթե նորանշանակ նախարարները կիքսեր անեն, սխալ քաղաքականություն վարեն, կարո՞ղ ենք ասել, որ միշտ փոփոխություն անելու հնարավորություն կա, քանի որ հանրությունն այլևս պահանջատեր է:
– Ինձ թվում է՝ այո՛, մարդիկ խնդիրները կբարձրացնեն: Բայց մի բան էլ կա, որ պետք է շեշտել՝ մենք առաջիկա մեկ ամիսը կամ 40 օրը գտնվում ենք ժամանակավոր ու անցումային ժամանակաշրջանում: Եվ շատ հնարավոր է, որ այդ նշանակումները նորից փոխվեն, ոչ մի սարսափելի բան չկա դրանում: Հիմա առաջին շնչով են այս նշանակումներն արվել: Ամեն դեպքում այս մարդիկ հստակ աշխատելու են մաքրել այս դաշտը:
– Կարո՞ղ ենք սա համարել ձերբազատում սովետական կադրերից:
– Ես ընդհանրապես գտնում եմ, որ այսօր նոր ավարտվեցին խորհրդային կարգերը: ՀՀԿ-ն ամբողջովին կոմունիստական կուսակցության շարունակողն էր: Ամեն դեպքում ավելի լավ է լինելու:
-Հանրությունը կարծես սովոր չէ նման պաշտոնյաներ ունենալուն: Վարչապետը ոտքով է գալիս կառավարության նիստին, սոցիալական ցանցով անմիջական շփման մեջ է մարդկանց հետ, նախարարները երթևեկում են հասարակական տրանսպորտով: Մարդիկ հաճելիորեն զարմացած են, ինչո՞ւ սովոր չենք նման պաշտոնյաներ ունենալուն:
– Այո, մենք կարծես հիվանդ երեխաների ենք նման, որ առողջանում ենք ու շատ ենք ուրախանում այդ առողջանալուց: Ես հույսեր եմ փայփայում, որ իշխանությունը շատ արագ չի փչացնի այդ մարդկանց: Ես կարծում եմ, որ իրենց գաղափարախոսությունը թույլ չի տա, որ փչանան, չնայած գիտեմ, որ իշխանությունը շատ վտանգավոր բան է, փոխում է մարդկանց մեծ մասին: Գոնե իրենք դա հասկանալով՝ սկզբունքորեն պահեն այդ դեմոկրատական վարքագիծը, չտրվեն գայթակղությունների:
– Պայքարը հենց նոր, ժողովրդավար արժեքներ հաստատելու համար էր, այսինքն՝ չպե՞տք է հեռանալ դրանցից:
– Պայքարը ժողովրդավարության համար էր, բայց նրանք ընթացքում կարող են մոռանալ, թե ինչի՛ համար էր: Մարդ են, նրանց դուր կգան շքեղ մթնոլորտը, վերանորոգված աշխատասենյակները, ծառայողական շքեղ մեքենաները: Կարող են տրվել գայթակղությունների, իրենց ավելի բարձր զգալ, քան մնացած մարդիկ, դա կարող է իրենց դուր գալ: Պարզապես մենք պետք է շատ ուշադիր ու զգոն լինենք, որպեսզի նրանց ճիշտ վարքագծի վերադարձնենք:
– Կարո՞ղ ենք ասել, որ ՀՀԿ-ի վարած քաղաքականության հետևանք էր այն, որ մարդկանց համար այսօր սովորական չէ, որ պաշտոնյաները կարող են այլ վարքագիծ դրսևորել:
– Սա և՛ ՀՀԿ վարքագծի, և՛ կոմունիստական կուսակցության վարած քաղաքականության հետևանք է: Կոմկուսի ղեկավարությունն էլ չէր փայլում դոմոկրատական վարքագծով: Այնպես որ, սա մոտ 50 տարվա պատմություն ունի: Մենք բացարձակ սովոր չենք, որ իշխանավորը կարող է իրեն համեստ պահել, զուսպ լինել: Մենք վաղուց դրան հետ էինք վարժվել, դրա համար էլ հիմա երեխաների պես ուրախանում ենք:
Ռոզա Հովհաննիսյան
MediaLab.am
