«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանել է ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Նարինե Թուխիկյանը:
– Տիկի՛ն Թուխիկյան, Օպերայի շենքի հարակից սրճարաններն ապամոնտաժվում են: Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս գործընթացին, հատկապես որ սրճարանների մի մասը դեռ շարունակելու է գործել:
– Միանշանակ պետք է ազատել այդ տարածքները, որովհետև դրանք գերակա հանրային շահ համարվող տարածք են: Իսկ դա նշանակում է, որ այդ տարածքները հանրության սեփականությունն են, և որևէ մեկը մասնավոր շահ չի կարող ակնկալել: Մյուս սրճարաններն այնտեղ մնում են ժամանակավոր, ինչպես քաղաքապետն ասաց՝ այդ գործընթացը փուլային պետք է լինի:
Եվ դա աշխատանքի շատ ճիշտ մոտեցում է: Այնպես որ, միշտ առաջին քայլից է ամեն ինչ սկսվում: Բացի հանրային շահի հարցից, պետք է նաև ասեմ, որ այս անճաշակությունները գտնվում են հուշարձանի տարածքում, հուշարձանին շատ մոտ, իսկ հուշարձանները պետք է զերծ լինեն նման միջամտություններից: Այսինքն՝ Օպերայի և բալետի թատրոնի շենքն իր բովանդակությամբ լրիվ ուրիշ քաղաքաշինական միջավայրին հարիր պետք է լինի:
– Արդեն պահանջներ են հնչում, որ ժամանակին Օպերայի շենքի հարակից տարածքում սրճարանների գործունեության թույլտվություն տված նախկին պաշտոնյաները պետք է բերվեն պատասխանատվության դաշտ: Ի՞նչ կարծիք ունեք այս հարցի մասին:
– Ես ենթադրում եմ, որ լավ կլինի, եթե իրավապահ մարմիններն զբաղվեն այն հարցերով, թե ինչպե՛ս են այդ մարդկանց տրվել այդ տարածքները, ինչո՛ւ են այդ վարձավճարները սահմանվել, ինչո՛ւ այդ սրճարանների աշխատողները գրանցված չեն եղել: Ինչպե՞ս կարող է սրճարանում մեկ կամ անգամ 10 մարդ աշխատել, երբ սեզոնին այնտեղ ուղղակի ասեղ գցելու տեղ չի լինում: Այսինքն՝ սրանք հարցեր են: Ես ենթադրում եմ, որ իրենց բողոքով այդ մարդիկ ստիպեցին, որ իրավապահ մարմիններն սկսեն հետաքրքրվել իրենցով:
– Այսինքն՝ ի դեմս այդ սրճարանատերերի մենք արտոնյալ խավի հե՞տ գործ ունենք: Այդ մարդիկ նախկին իշխանությունների օրոք արտոնյա՞լ են եղել:
– Անշուշտ, նրանք արտոնյալ են եղել կամ էլ փողով են դարձել արտոնյալ: Այն, որ ոտնահարվել է հանրային շահը, Երևանի բնակիչների շահը, միանշանակ է: Եվ սա մեր իրականության մեջ առաջին անգամ է, որ արդարությունն այդ առումով վերականգնվում է: Միշտ գերակա շահի անվան տակ մարդկանց հանել են տներից, շպրտել են փողոց, իրենց համար շենքեր են կառուցել, բիզնեսներ են դրել: Բայց դրա անունը գերակա շահ են դրել, փոխանակ դնեին այսինչի կան այնինչի անձնական շահ:
– Այսինքն՝ այս դեպքը կարող է նախադե՞պ լինել, որ մյուս դեպքերի վրա էլ տարածվի:
– Իհարկե, կարծում եմ՝ դուք նկատում եք, որ սա արդեն քաղաքականություն է: Սա մոտեցում է աշխատանքին, քաղաքապետարանի դիրքորոշման հստակ ձևակերպում է:
– Մի քանի օր բողոքի ակցիաներ եղան սրճարանների ապամոնտաժման դեմ, մարդիկ սոցիալական խնդիր էին բարձրացնում: Որքանո՞վ էին արդարացի այդ ակցիաները:
– Մարդիկ ավելի շատ մանիպուլյացիայի էին ենթարկում այդ սոցիալական հարցը: Հետո հաջորդ օրը կարծես դանակով կտրվեց, որովհետև այնքան բաներ պարզվեցին, նույն այդ աշխատողների չգրանցված լինելը: Ինչ-որ ճչոցներ ու գոռոցներ եղան՝ «Քոչարյան, վարչապետ», այնտեղ մարդիկ կային, ովքեր ընդհանրապես այդ սրճարանների աշխատակազմի հետ կապ չունեին, նրանք ուրիշ ցավ ունեին, էլի անձնական: Այնպես որ, այս ամբողջը մի շղթայի մեջ է: Եվ դրանից առաջ էլ Օպերայի հրապարակում մի անիմաստ հավաք եղավ այն մասին, թե իբր հողերն արդեն փաթեթավորել ու հանձնում են, իրենք էլ դուրս են եկել բողոքելու:
– Այսինքն՝ ինչ-որ խմբեր կան, ովքեր սպասում են, որ որևէ խնդիր լինի ու օգտվե՞ն առիթից:
– Այո՛, եթե անգամ խնդիր էլ չկա, իրենք խնդիրը հրահրում են: Վերլուծել չկարողացող և շատ դեպքերում նաև հարցերին սթափ նայել չկարողացող մարդկանց հավաքագրում են, մանիպուլյացիա են անում: Բայց դրանք զուր ջանքեր են:
– Այդ ուժերը շանս չունե՞ն հաջողության հասնելու: Այդ մասին վարչապետն էլ իր ասուլիսում ասաց:
– Իհարկե նրանք շանս չունեն, որովհետև, ըստ իս, նրանք իրենց էությամբ սուտ են: Նրանց «պայքարի» փիլիսոփայությունը հիմնված է ստի վրա, իսկ սուտը չի կարող հիմնավոր լինել: Իրենք իրենց ամեն ինչը կառուցում են ավազի վրա, իսկ ավազն ընդհանրապես հիմք չէ:
– Իր ասուլիսում վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը խոսեց մամուլի ազատության մասին, ասաց, որ մամուլն այսօր ազատ է, իշխանությունները երբեք չեն սահմանափակելու խոսքի ազատությունը: Դուք ինչ եք նկատում, իրո՞ք մամուլն ազատ է այսօր:
– Դա անզեն աչքով էլ երևում է, որովհետև այսպիսի բան չէր եղել Հայաստանում, որ իշխանությունը գրեթե հենարան չունենա մամուլում: Այսինքն՝ գրեթե ամբողջ մամուլը ողողված է հակաիշխանական դատարկ ու սին քարոզչությամբ: Եթե այդ ամենը կառուցողական լինի, այլ հարց է, դա շատ լավ է, բայց ամբողջ ցավն այն է, որ չկա այդ կառուցողականությունը:
Տեսեք, միշտ ասում են՝ Հայաստանում ընդդիմություն չունենք, մեզ ուժեղ ընդդիմություն է պետք: Նաև մեզ շատ ուժեղ մամուլ է պետք, մամուլ, որը մատը կդնի վերքերի վրա ու դրանց մասին կխոսի, ոչ թե փողով կգրի: Հասկանալի է, որ մամուլը փողով է աշխատում, բայց մի սահման կա, որը չպետք է անցնել: Շատ լավ, փողը վերցրու, բայց խելացի եղիր: Իշխանությունները չեն ճնշում այդ մամուլին և ճիշտ են անում: Իրենք իրենց արհամարհված կզգան ու դուրս կմնան դաշտից: Նրանց թվում նաև հայտնի կայքեր կան, նրանց հեղինակությունը վերականգնելը շատ դժվար կլինի:
Լուսանկարը՝ «Ֆոտոլուր»
Ռոզա Հովհաննիսյան
MediaLab.am
