«Հայրս գազան էր, ինձ ծեծողները` ավելի գազան». հոր կողմից բռնաբարությունից մինչև մարմնավաճառություն Քնարիկը փորձում է ապրել

«Հայրս գազան էր, ինձ ծեծողները` ավելի գազան». հոր կողմից բռնաբարությունից մինչև մարմնավաճառություն Քնարիկը փորձում է ապրել
«Հայրս գազան էր, ինձ ծեծողները` ավելի գազան». հոր կողմից բռնաբարությունից մինչև մարմնավաճառություն Քնարիկը փորձում է ապրել

Քնարիկն ասում է, որ իրեն ծեծել են դեռ մանկուց` ամեն ինչի համար: Սկզբում հայրը, հետո` խորթ մայրը, հետո` այն տղամարդիկ, որոնց հետ կապվել է:
«Հայրս ծեծում էր ու ասում` սիրուն ես, մի քսվի: Խորթ մայրս գլխիս մազերը պոկում էր, խփում էր քստիկով ու լապատկայով, իսկ տղամարդիկ ծեծում էին, որ հետները լինեմ»,- պատմում է արդեն երկու երեխաների մայրը: Նա ասում է, որ ատում է հորը:
Քնարիկին բռնաբարել է հայրը, որն էլ հետագայում աղջկան դրդել է մարմնավաճառությամբ զբաղվել:

28-ամյա Քնարիկ Հովսեփյանը Արմավիրի մարզի Նալբանդյան գյուղից է: Ասում է, որ մարմնավաճառությամբ պահել է հայրական յոթ հոգանոց ընտանիքը` ամեն սեռական հարաբերության համար հաճախորդներից ստանալով 600-1200 դրամ: Նրա ուսերին են եղել նաև տան մնացած գործերը:

«Եթե այդ օրը փող տուն չտանեի, ծեծում էին»,- ասում է նա:

Չնայած իր կյանքի պատմությանը` ասում է, որ տարբեր հայրեր ունեցող 5-ամյա տղան և երեք ամսական աղջնակն իր «ամուսիններից» են:

«Առաջին մարդս մահացավ, վեց ամիս հետո ամուսնացա Ռուստամի հետ: Իրա հետ Արմավիրում վարձով էինք ապրում: Հետո Ռուստամին բռնեցին, կռվի մեջ էր ընկել ու հիմա Սովետաշենի գաղութում ա: Աղջկաս ծնվելուց հետո հերս ինձ էլ տուն չընդունեց: Ծննդատնից դուրս եմ եկել ու ապրել փողոցում»,- պատմում է Քնարիկը:

Չնայած Քնարիկի պատմությանը` համագյուղացիներն ասում են, որ նա երբեք էլ ամուսնացած չի եղել, Արմավիրում վարձած բնակարանում ապրել է մենակ ու սպասարկել տարբեր տղամարդկանց:

Երկու երեխաների հետ հայտնվելով փողոցում` Քնարիկը գոյատևել է տարբեր մարդկանց տված ուտելիքի շնորհիվ, մինչ երեխաների հետ հաստատվել է Նալբանդյանի հին ակումբի շենքում:

Հայրը հրաժարվել է աղջկան ընդունելուց: Իրավիճակին ծանոթ գյուղապետարանի աշխատակիցներն ահազանգել են բռնության ենթարկված կանանց «Լայթ հաուս» ապաստարան, որտեղ և տեղափոխվել և իր երեխաների հետ մայիսի 23-ից ի վեր ապրում է Քնարիկը:

«Քնարին շատ վատ վիճակով բերեցին երկու երեխաների հետ: Ամբողջովին կեղտի ու ցնցոտիների մեջ կորած: Նրա շորերը բակում այրեցինք: Հինգ օրական նորածինը լաթի մեջ էր փաթաթված»,- ասում է «Լայթ հաուս» հիմնադրամի նախագահ Նաիրա Մուրադյանը:

Քնարիկն ասում է, որ շատ սիրուն է եղել` «պակլոննիկների» վերջը չէր երևում:

«Երբ աղջկանովս հղի էի ու հետ էի եկել պապայի տուն, շատ տղերք ասում էին` արի ամուսնանանք, ինչ անենք` հղի ես… Ասում էի` ես Ռուստամին եմ սպասում»,-պատմում է Քնարիկը:

«Լայթ հաուսի» հոգեբան Լիաննա Սարգսյանն ասում է, որ Քնարիկն ապրում է իր հորինած պատմությամբ, որը կապ չունի իրականության հետ:

«Դա բնորոշ է բռնության ենթարկված կանանց: Իսկ նա բռնության է ենթարկվել թե տանը, թե դրսում: Քնարիկն իր անձը թաքցնում է իր իսկ հորինած քառակուսում: Չի ընդունում այն իրականությունը, որով ապրել է: Բայց այս վիճակից դուրս գալու համար պետք է համակերպվի ու ընդունի իր ապրած նախկին կյանքը, հենց գիտակցեց և ընդունեց, ավելի արագ կսկսվի վերականգնումը»,- ասում է հոգեբանը:

Քնարիկի դեմքի մաշկը սև ու սպիտակ է, թեև գեղեցիկ դիմագծերը ծածկում են թերությունները: Երբ պատմում է երկրպագուներից , դեմքը միանգամից փայլում է, աչքերը շողում են, սակայն երբ հիշում է` ինչպես է ծեծվել, սևացած ու ճաքճքած ձեռքերով ծածկում է դեմքը:

«Հայրս գազան էր, ինձ ծեծողները` ավելի գազան: Կյանքս խորտակվեց: Անհարմար եմ զգում ետ գնալուց, պետք ա գնամ ու էլի մենակ մնամ էրեխեքիս հետ, էլի պետք ա գան, կպնեն ջանիս, անմարդ կնիկ եմ: Հաճախ իմ ասածը չի փրկում ինձ, ես չեմ ուզում, բայց ստիպված եմ քնում հետները, որովհետև ուրիշ ճար չունեմ»,-արդարանում է Քնարիկը:

Այդուհանդերձ «Լայթ հաուսում» երիտասարդ կինը, թեկուզև դանդաղ, բայց աստիճանաբար փորձում է ինքն իրեն վերագտնել: Փորձում է հաղթել սեփական կյանքի դառը ճշմարտությունը ու շարժվել առաջ` առաց սխալների:

«Ես էլ առաջվա Քնարը չեմ, փոխվել եմ: Էս երկու ամսում էնքան եմ հասունացել, հասկացել, որ էլ հետս առաջվա պես չեք կարա վարվեք,- խորթ մոր հետ հեռախոսով խոսելիս ասել է նա: – Ես էլ արժանապատվություն, թասիբ ունեմ»:

Քնարիկը մտածում է, որ «Լայթ հաուսում», որտեղ կիսում է օրն ու հոգսերը իրեն բախտակից, դժվար կյանք ունեցած կանանց հետ, ապրելու տարիներին կկարողանա մի քիչ գումար տնտեսել, որ գյուղում երկաթյա տնակ առնի և երկու երեխաների հետ ապրի:

«Լայթ հաուսի» հիմնադիր Սեդա Ղազարյանն ասում է, որ իրենք էլ հույս ունեն, որ իրենց հովանու ներքո հայտնված կանայք կկարողանան փոխել իրենց կյանքի ընթացքը և առաջ շարժվել: Ասում է, որ շաբաթը մեկ անգամ «Լայթ հաուսում» ապրողներին եկեղեցի են տանում:

«Ասում եմ` պետք է աղոթենք, Քնարը նայում է ինձ ու ասում. «Կյանքումս լիքը սխալներ եմ արել, ուզում եմ դզվեմ, էդ վատը հանեմ միջիցս,- պատմում է Ղազարյանը: – Մենք էլ փորձում ենք օգնել նրան այդ պայքարում»:

© Medialab.am