«Ես Ղրիմի հանրաքվեն համարում եմ մեծ սոցիոլոգիական հարցում, համարում եմ որոշակի կամքի դրսևորում, բայց ոչ ազատ կամքի: Ես այն չեմ գնահատում որպես հանրաքվե, սակայն լրատվամիջոցները՝ հատկապես ռուսական քարոզչական ԶԼՄ-ները, նաև ամերիկյան, եվրոպական և հայկական լրատվամիջոցները այն համարում են հանրաքվե»,- ասաց Վլադիմիր Հորբաչը՝ Եվրաատլանտյան համագործակցության ինստիտուտի քաղաքական վերլուծաբանը, այսօր «Մեդիա կենտրոնում» տեղի ունեցած քննարկմանը:
Հորբաչի խոսքով՝ տեղի ունեցածը կարելի է ցանկացած կերպ անվանել, բայց ո´չ հանրաքվե, երբ ուկրաինական լրատվամիջոցները դրանից տաս օր առաջ կասեցվել էին Ղրիմում, երբ ընտրացուցակներ չեն հրապարակվել. «Սա փսիխոզի պայմաններում մասսայական սոցհարցում էր»:
Քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը համամիտ է, հիշեցնելով, որ 4 ամիս առաջ, երբ Մայդանում ցույցերը բացառապես խաղաղ բնույթ էին կրում, Ղրիմը ցանկություն չէր հայտնում Ռուսաստանին միանալու և իրավիճակը կտրուկ փոխվեց, երբ հանցավոր անցյալ ունեցող անձինք գրավեցին երկրի կարևոր կառույցները. «Սա ավելի «անշլուս» էր, քան հանրաքվե»:
Կովկասի ինստիտուտի փոխտնօրեն Սերգեյ Մինասյանի գնահատմամբ՝ Ղրիմի հանրաքվեն չի համապատասխանում Ուկրաինայի սահմանադրությանը և միջազգային իրավունքին, բայց այդ փաստը որևէ մեկին չի հուզում, քանի որ Մոսկվայի վերահսկողությամբ հանրաքվեն քաղաքական բնույթ ուներ. «Աշխարհաքաղաքական շախմատի ընթացքում կողմերից մեկը խաղը շարունակելու փոխարեն ուղղակի շրջեց շախմատի տախտակը: Կողմերից մեկը ցույց է տվել իր դիրքորոշումը, հիմա խնդիրն այն է, արդյոք այդ դիրքորոշումը կկարողանա փոխել մի շարք իրադրություններ»:
«Արևմուտքը ավելի ակտիվ գտնվեց, քան ես ակնկալում էի: Ուժեղ քայլ էր այն, ինչ կարողացան անել ԵՄ-ն և Գերմանիան: Հաջորդ քայլը ՌԴ-ի նկատմամբ տնտեսական պատժամիջոցներն են. մենք մոտ ենք պատժամիջոցների երրորդ փուլին»,-նշեց Հորբաչը:
Նրա կարծիքով՝ Ուկրաինան կգտնի իր տեղը շախմատի տախտակի վրա, Ուկրաինան գիտի, որ ճշմարտությունն իր կողմն է և այս իրադրությունում չի կարող չունենալ միջազգային հանրության աջակցությունը:
«Մեդիա կենտրոն»
http://www.youtube.com/watch?v=aWaiv4BlrpU
