«Մեդիալաբի» հարցերին պատասխանել է Արցախի պահպանողական կուսակցության նախագահ Դավիթ Բաբայանը
– Փաստորեն Ադրբեջանի զինուժը ոչ մի բանի առջև չի կանգնում և այսօր արդեն հրթիռակոծել ու ավերել է Ստեփանակերտի ծննդատունը: Ընդհանուր առմամբ, ինչքա՞ն է տուժել ծննդատունը:
– Նախևառաջ Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի պահվածքը մեզ համար չպետք է նորություն լինի: Մեկ-մեկ մարդիկ այնպես են զարմանում, թե ո՞նց կարող էին նման բան անել, այդ ո՞նց է, որ 1915-ին հայերին կոտորեցին: Նույնն էլ հիմա են անում:
Ի՞նչ է, Ադրբեջանը փոխվե՞լ է, Թուրքիան փոխվե՞լ է, չի փոխվել: Եթե մենք նույնիսկ ստիպված պատասխան կրակ ենք բացում, ապա խոցում ենք միայն ռազմական օբյեկտներ, որոնք երբեմն տեղակայված են լինում բնակելի տների մոտ, դրա համար կարող է իրենք պատահական տուժեն:
Բայց այս անգամ իրենք ինքնաթիռով են եկել, այսինքն՝ հատուկ եկել են, որ թիրախավորեն ծննդատունը: Եթե հրթիռով են հարվածում, դա մի բան է, բայց եթե ինքնաթիռ է, ապա հատուկ նրանք թիրախավորում են, քանի որ տեսնում են՝ ինչին են խփում:
Սա ոչ այլ ինչ է, քան ցեղասպան քաղաքականություն, ուրիշ ոչինչ: Այնտեղ ոչ մի ռազմական օբյեկտ չկա: Թիրախում Շուշիի Ամենափրկիչ մայր տաճարի մոտ դպրոցն է եղել, Ստեփանակերտում եղել են ծննդատունը, հանրապետական հիվանդանոցը և թիվ 3 ռուսական դպրոցը:
Սա էլ հատուկ մեսիջ է Ռուսաստանին, որ, ա՛յ, տեսե՛ք, հա: Ըստ որոշ տվյալների, նաև թուրքական F-16-ն է թռիչք իրականացրել, խոցել են նաև Շուշիի մշակույթի տունը: Ամեն մի նման հարձակում իր մեջ պարունակում է հոգեբանական ազդեցություն, փորձում են կոտրել մեր կամքը, մեր հաստատակամությունը և հարվածել մեր եղբայրական երկրներին:
– Կարծում եք՝ միջազգային հանրությունը լռությա՞ն կմատնի փաստը, որ ծննդատուն է հրթիռակոծվել:
– Դե, մենք սպասում ենք արձագանքների, բայց միջազգային հանրությունը, ըստ երևույթին, պասիվ է, դժբախտաբար: Պետք է ավելի ակտիվ գործողություններ ձեռնարկեն: Մենք տեսանք, որ Սաֆարովին նրանք փոխարինեցին, մեկ մլրդ դոլարով նրան գնեցին Հունգարիայից, և ոչ մի պատասխան միջազգային հանրության կողմից:
Մենք տեսանք հազար ու մի վայրագություն, և ոչ մի պատասխան: Ճիշտ հակառակը՝ Առաջին համաեվրոպական օլիմպիական խաղերը Բաքվում անցկացվեցին: Նախ՝ օլիմպիական խաղերը խաղաղության խորհրդանիշ են, երկրորդ՝ Ադրբեջանը Եվրոպա չէ, տոտալիտար երկիր է, որը Սաֆարովին հերոսացնում է:
Բայց, անկախ այդ ամենից, այնտեղ են անցկացնում խաղերը: Ինչո՞ւ. դա ունի շատ պարզ պատճառ, որովհետև արանքում փող կա: Դրա համար մենք ասում ենք, որ Ադրբեջանի և Թուրքիայի պահվածքը մեզ համար լուրջ մարտահրավեր է:
Ընդ որում, ոչ միայն մեզ, այլև եվրոպական ու համամարդկային արժեքներին: Հիմա արժե՞քն է կարևոր, թե՞ գինը: Եթե գնի մեջ է խնդիրը, դա բերելու է այսպիսի երևույթների: Երբ Էրդողանը Հիտլերին անվանեց որպես իդեալական կառավարիչ, և որևէ մեկը ձայն չհանեց, հատկապես, ասենք, Իսրայելում, դրա համար Իսրայելի կառավարության որոշ անդամներ այսպես են անում Ադրբեջանի հետ՝ անարգելով սեփական Հոլոքոստի զոհերի հիշատակը:
Այս շարքը կարելի է շարունակել: Հիմա էլ Էրդողանը Մակրոնին է վիրավորում, Ամերիկային է սպառնում, մնացածի հետ է կռվում: Եթե հանդուրժեք՝ սա շարունակվելու է, իսկ եթե չհանդուրժեք՝ միգուցե իրավիճակը մի փոքր փոխվի:
– Երեկ աշխատանքից ազատվել է ՊԲ հրամանատար Ջալալ Հարությունյանը, որը վիրավորվել է: Ինչպե՞ս է նրա առողջական վիճակը հիմա գնահատվում:
– Ջալալ Հարությունյանի կյանքին վտանգ չի սպառնում: Գիտեք, որ ծանր վիրավորվել է, բայց, բարեբախտաբար, առողջությանը վտանգ չի սպառնում:
– Կուզենայի անդրադառնաք վերջին երկու օրերի ռմբակոծություններին ու հրթիռակոծություններին. երրորդ չկայացած հրադադարից հետո որքանո՞վ են դրանք նվազել կամ, հակառակը՝ ինտենսիվացել:
– Որևէ զսպվածություն չկա: Նրանք շարունակում են իրենց քաղաքականությունը: Երկու օր Ստեփանակերտը չէր ռմբակոծվում, բայց այսօր նորից սկսվեց: Այսինքն՝ որևէ արմատական փոփոխություն մենք չենք տեսնում և չի էլ կարող լինել, որովհետև թշնամին նույնն է, իր նպատակներն էլ անփոփոխ են:
– Ի վերջո, խնդրի ինչպիսի՞ լուծում եք դուք տեսնում, ինչպե՞ս է հնարավոր զսպել հակառակորդին:
– Երկու ձևով. մարտի դաշտում պետք է զսպենք և զսպում ենք, նաև միջազգային հարթակներում պետք է ճնշումներ գործադրենք և պարտադրենք խաղաղության: Այլ տարբերակ չկա:
Որովհետև հիմա միայն Ադրբեջանը չէ, Թուրքիան էլ է պատերազմում, ահաբեկիչներն էլ: Հիմա եթե միջազգային հանրությունը գործուն քայլեր չձեռնարկի, մյուս անգամ իրենք Փարիզում, Վաշինգտոնում, Լոնդոնում, այլ եվրոպական քաղաքներում են իրենց ահաբեկչական գործողությունները կատարելու: Կարծում եմ՝ վաղ թե ուշ, այդ միջամտությունը լինելու է, դրան այլընտրանք չկա: Սպասենք՝ տեսնենք:
Մանե Հարությունյան
MediaLab.am
